Een potje blij in Viva Depressiva!

Bolding start met een korte conference over in je nopjes zijn. Als je depressief bent zie je vaak de mooie dingen in het leven niet meer. Door medicatie lukt dat soms wel. Bolding noemt dat, met een knipoog, blij zijn uit een potje. Na het nemen van een pilletje is ze daar toch ‘een potje blij’. Viva Depressiva! vestigt de aandacht op zaken waar je vrolijk van wordt.

Afstotende aantrekkingskracht

Met een aantal mooie liedjes toont Bolding haar formuleringstalent. Haar teksten zitten goed in elkaar. Daarbij heeft Bolding een prettige stem en speelt ze verdienstelijk piano. Haar mimiek trekt de aandacht. Je moet haar wel blijven volgen als ze over het toneel wandelt. Schijnbaar achteloos verhaalt ze als ze een peer tergend langzaam ontdoet van een plastic zakje. Maar Bolding zegt zinnige dingen. Ze boeit in Viva Depressiva!.

Margriet Bolding heeft een bepaalde aantrekkingskracht waar je bang van wordt. Ze fascineert en is erg close met het publiek. Het voelt alsof ze bij je op de koffie is. Tegelijkertijd creëert ze echter ook afstand. Bijvoorbeeld door een aantal keren met een harde opmerking bij het publiek op de persoon te spelen. Dit slaat niet echt aan en werkt verstommend. Daarbij komt een aantal grappen minder goed uit de verf omdat het een aantal keren schort aan haar timing. Dat is jammer, omdat duidelijk is dat Bolding over genoeg talent beschikt. Viva Depressiva! is al met al een fascinerende voorstelling van een talentvolle en excentrieke cabaretière. Het is wachten op een vervolg.

Viva Depressiva! is nog tot en met eind mei 2009 te zien in Nederland.