Stervende stad

Ember. Sintel. Stukjes kool kunnen een tijd door blijven gloeien, maar niet voor eeuwig. Voor de stad Ember houdt de levensduur bij zo’n tweehonderd jaar wel op. Wetenschappers bedachten deze leefomgeving om een gedeelte van de mensheid te redden van een apocalyptische gebeurtenis. Ze lieten voor de eerste burgemeester een koffertje achter met daarin specifieke instructies voor de terugkeer na tweehonderd jaar naar de bovenwereld. Het koffertje is in de loop van de tijd echter zoekgeraakt en Ember is de uiterlijke gebruiksdatum al lang voorbij.

Aftakeling

In deze omgeving, waarin de alom belangrijke generator steeds meer kuren vertoont, voedsel schaars is en alles een sfeer van aftakeling uitstraalt, groeien Lina (Saoirse Ronan, Atonement) en Doon (Harry Treadaway, Control) op. Hun leefomgeving hangt letterlijk van houtje-touwtje-oplossingen aan elkaar. Ze hebben beiden een leeftijd bereikt waarin ze aan het werk moeten; in welk beroep wordt via een loting bepaald. Lina wordt boodschapper (telefoons werken al enige tijd niet meer) en Doon gaat onderhoud verrichten aan het pijpenstelsel. Langzaam aan doen ze een aantal belangrijke ontdekkingen. Zo blijkt de generator op sterven na dood, is de burgemeester (Bill Murray) corrupt, wordt het koffertje bij toeval teruggevonden en blijken hun vaders ooit geprobeerd te hebben de stad te verlaten. Het is het startschot voor een zoektocht die moet leiden tot een vlucht uit de stervende stad, waarbij door regisseur Gil Kenan (Monster House) het tempo prettig hoog wordt gehouden.

Fraaie wereld

In City of Ember is een visueel erg fraaie wereld geschapen, waarbij goed is gekeken naar het werk van Terry Gilliam. In de door hem geschapen dystopische maatschappijen in Brazil en 12 Monkeys is ook sprake van onttakeling en verval, en daarmee het creatief hergebruik van materialen. De stad Ember speelt in de film onmiskenbaar de hoofdrol, al leveren de jonge Ronan en Treadaway gedegen werk. Hierbij worden ze ondersteund door aansprekende acteurs in bijrollen, want naast Bill Murray zijn onder andere Tim Robbins, Martin Landau, Mackenzie Crook (The Office) en Toby Jones (Infamous) te zien.

Vlekkeloos is de film helaas niet te noemen. De muziek is – zeker in het begin – te nadrukkelijk aanwezig, en er zijn wel wat onwaarschijnlijkheden te noteren. Want weet werkelijk geen enkele bewoner via overlevering over het verleden boven de grond? Waarom is Doon niet bang voor die gigantische mot? En waarom ziet de tocht naar een veilig heenkomen boven de grond eruit als een attractie in een amusementspark? Bovendien had het voor de oudere kijker wellicht allemaal wat grimmiger en naargeestiger gemogen; het is nu wat al te braaf. Maar hier spreekt dan ook iemand die niet tot de doelgroep behoort.