Afknappen, huilen en dan naar bed

Beetje bij beetje wordt het duidelijk. De dorre planten in de kassen, de grote aversie tegen Spanjaarden, proberen ‘zijn mannetje te staan’. Ronald Goedemondt is na lange tijd weer vrijgezel en dat gaat gepaard met een flinke dosis liefdesverdriet, het centrale thema van de voorstelling.

Associatiecabaret

Goedemondt vertelt in een razend tempo. Verhalen lijken ter plekke bij hem op te komen. Je zou het associatiecabaret kunnen noemen. Toch is er een duidelijke verhaallijn: je moet je mannetje staan in de maatschappij. Dedication zit erg goed in elkaar. Geen moment verslapt Goedemondt en als publiek blijf je anderhalf uur lang geboeid. Reden daarvoor is de manier waarop hij problemen en ergernissen bespreekt die in eerste instantie persoonlijk lijken, maar al snel zeer herkenbaar zijn bij iedereen. Een schoenveter die vast komt te zitten in de as van zijn fiets waardoor hij op de stoeprand valt, wordt minutieus en meeslepend beschreven, evenals het vergeten van het in de achteruit zetten van zijn auto waardoor een botsing wordt veroorzaakt. Gênante momenten voor Goedemondt, die hij aan het publiek vertelt als vrienden onder elkaar.

De vertelwijze van Goedemondt maakt dat op het oog kleine, vervelende gebeurtenissen hilarisch en met gevoel voor detail worden neergezet. Grote maatschappelijke problemen komen niet aan bod, maar juist de problemen en irritaties van alledag. Goedemondt kan zich mateloos opwinden over het accent van zijn neefje uit Ridderkerk die niet-bestaande letters gebruikt of de mierzoete smaak van groene Fernandes. Constant bieden talloze zijwegen zich aan. De opmerking dat hij Chantal Janzen zo’n afknapper vindt, levert een schaterende zaal op als Goedemondts betekenis van afknappen duidelijk wordt. De eerste keer dat Goedemondt afval naar de vuilstort brengt is eveneens dolkomisch.

Overwachte wendingen

Kleine gebeurtenissen opblazen tot grote proporties, het is een kunst dat op een aanstekelijke manier te verwoorden. Goedemondt lukt dat. In Dedication zitten constant onverwachte wendingen. Een scène over liefdesverdriet wordt afgewisseld met een verhaal over de vreselijke boeren die je laat van sandwichspread of een item dat het zo fijn is om irritant te durven zijn. Op het oog niets met elkaar te maken hebbende onderwerpen worden door Goedemondt schijnbaar logisch aan elkaar geknoopt. Als publiek ga je helemaal mee met deze knap bedachte verbindingen. Bulderende lachbuien worden afgewisseld met ontroering over een jongen die in het leven zijn mannetje probeert te staan.

Heeft Dedication dan helemaal geen minpuntjes? Het antwoord is even kort als krachtig: nee. Ronald Goedemondt biedt cabaret met volop hilarische gebeurtenissen, irritaties en een verhaal. Daarbij is hij een zeer innemende persoonlijkheid. Met eerdere shows Spek (2005) en Ze Bestaan Echt (2007) liet Ronald Goedemondt al zien een belofte te zijn, met Dedication heeft hij definitief zijn naam gevestigd. 

 

Dedication is nog tot en met juni 2009 in de Nederlandse theaters te zien.