Videokunst in Nederland

Introductie | Deel 1

Dat videokunst tegenwoordig niet meer weg te denken is uit galeries en musea staat als een paal boven water. In de afgelopen decennia is video in de handen van kunstenaars opgekropen van experimenteel avant-gardewerktuig tot volwaardige evenknie van brons of schilderdoek. Natuurlijk blijven er verschillen met de andere, oudere kunstvormen, en juist hierom moet er met de opkomst van video gesproken worden van een echte aanvulling op het repertoire. Maar het zijn deze verschillen die het soms ook een lastige manier van werken maken. Hoe presenteer je bijvoorbeeld video’s in een museum? Wat is de maatschappelijke waarde van kunstenaars die ineens alles volledig in beeld kunnen brengen? En hoe bewaar je uiteindelijk oude banden die je soms bijna niet meer af kan spelen?

Wim T. Schippers gooit ten overstaan van de wereldpers een flesje Green Spot priklimonade in de zee bij Petten (1962)

Achter de gevel van een onopvallend grachtenpand in hartje Amsterdam blijkt er serieus over deze en andere vragen te worden nagedacht. Het Nederlands Instituut voor Mediakunst houdt zich onder meer bezig met het tonen, bewaren en onderzoeken van video’s en video-installaties gemaakt door kunstenaars. 8WEEKLY besteedt in vier delen aandacht aan videokunst in Nederland, en belicht daarbij de belangrijke rol die het instituut de afgelopen decennia heeft gespeeld.

In het eerste deel een overzicht van de intrede en vroege ontwikkeling van de videokunst in ons land. In de tweede aflevering komen de haken en ogen van het conserveren van deze aanvankelijk nieuwe, maar inmiddels al weer verouderde videomateriaal aan bod.