Multitalent Liam Finn verrast op het juiste moment

Muziek zit Liam Finn in het bloed. Als oudste zoon van Crowded House-voorman Neil Finn kreeg hij muziek met de paplepel ingegoten. De stijlen van beiden blijken echter niet met elkaar te vergelijken. Vader Finn is van het verantwoorde luisterlied, terwijl zijn zoon meer op de experimentele toer gaat. Het is goed dat een artiest niet voortborduurt op het succes van papa, zoals dat helaas wel gebeurde met Fiction Plane. Finn slaat zijn eigen weg in en dat is goed te horen op zijn debuutplaat I’ll Be Lightning.

Foto: Anneke Ruys

Het is gebruikelijk dat singer-songwriters niet alleen zelf de teksten schrijven, maar ook zichzelf instrumentaal begeleiden. Liam Finn gaat hiermee een stap verder. Hij heeft vrijwel alle instrumenten op I’ll Be Lightning zelf ingespeeld. Daardoor laat de jonge Australiër de wereld zien dat hij een heus multitalent is. Met die instrumenten weet hij een geheel eigen sound te vervaardigen.

Het album van Finn is afwisselend. Zo is er de opener ‘Better to Be’. Met een licht opzwepend basloopje, dat vrijwel het gehele nummer blijft, weet de song meteen te pakken. Wanneer Finn er vervolgens met zijn zachte, hoge en daardoor typerende stemgeluid doorheen komt is het nummer een compleet geheel. De zang van Finn weet de luisteraar mee te voeren en zelfs bijna te hypnotiseren.

Lijnrecht tegenover een ietwat rustige song als ‘Better to Be’ staat een aantal hardere, indieachtige nummers als ‘Lead Balloon’ en ‘This Place is Killing Me’. Het zijn nummers met een flink ruige drum en behoorlijke distortion op de gitaarpartijen. Dit geeft de cd een rauw randje, dat er eigenlijk niet helemaal bij past. Het blijkt een kleine leidraad te zijn door het album heen, een afwisseling van rustige nummers met wat onstuimigere nummers. Hiermee lijkt Finn te hebben geprobeerd te voorkomen dat zijn plaat te veel een achtergrondplaat wordt, wat in de regel vrij snel het geval is met muziek van dit kaliber.

Achtergrond boven afwisseling

Horen deze ruigere nummers nu echt op deze plaat thuis? Bij meerdere luisterbeurten blijken juist dit de nummers die niet helemaal in de setting van het album passen. Kwalitatief gezien vallen ze in het niet bij toppers als ‘Second Chance’ en de titeltrack ‘I’ll Be Lightning’. Beide zijn songs die lekker in het gehoor liggen, afwisselend zijn en weten te verrassen op het juiste moment. Zo verandert ‘Second Chance’ na verloop van tijd van ritme en wordt de song in een klap veel spannender en vooral intenser, waardoor hij de aandacht van de luisteraar op een prettige manier vasthoudt. Dit soort verrassingselementen zorgt er bovendien voor dat de plaat keer op keer lekker wegluistert.

Finn heeft zich met I’ll Be Lightning weten te ontworstelen aan zijn muzikale wortels. Wel had hij wat de ruigere nummers betreft waarschijnlijk beter achtergrondmuziek kunnen verkiezen boven afwisseling. Dit laat onverlet dat de overvloed aan goede nummers met kop en schouders boven die paar wat mindere uitsteken. Finn heeft een kwalitatieve cd afgeleverd die bijna schreeuwt om meerdere luisterbeurten. Hij is een artiest met wie rekening gehouden moet worden en is zeker een muzikant in hart en nieren.