‘Onze tijd komt binnenkort’

Floor, ook wel Flo genaamd, is een 23-jarige striptekenaar uit Amsterdam. Vanaf z’n tweede begonnen met tekenen en nooit meer opgehouden. Vorig jaar heeft Flo zijn studie multimedia vormgeven succesvol afgemaakt en werkt sindsdien als freelance tekenaar. Hij publiceert elke maand in MYX met zijn autobiografische strip FLO. Ook verschijnt FLO in de tweemaandelijkse Expreszo. Samen met 3 andere collega-tekenaars maakt hij elke week een nieuwe editie van het online magazine for girls CUTIE. Daarnaast heeft hij diverse illustratie- (Haarlems Dagblad, BNN, Concertgebouw) en animatie-opdrachten (VPRO) gehad.

Wat heeft je aangetrokken om strips te gaan tekenen?
Het was voor mij een manier om mijn emoties te uiten. Een uitlaatklep. Vandaar dat mijn strips voornamelijk autobiografisch zijn.

Bij het zien van het stripje Deathboy viel me op dat je al een behoorlijk eigen stijl heb weten te ontwikkelen. Hoe zou jij je eigen werk omschrijven?
Grappig dat je alleen Deathboy hebt gezien, dat was namelijk een eenmalige strip, een soort tribute aan Tim Burton (waar ik erg fan van ben). Flo is wel geheel mijn stijl. Vroeger tekende ik nogal ‘Disney-achtig’, semi-realistisch om het zo maar even te noemen. Die stijl bleek uiteindelijk niet te werken met de verhalen die ik wilde vertellen, dus heb ik m’n stijl versimpeld, en zo is de zogenaamde ‘Flo-stijl’ ontwikkeld.

Ik heb begrepen dat je een tijdje voor de Disney Studio’s hebt willen werken. Kun je daar iets over vertellen, en hoe heeft dat jouw verdere carrière beïnvloed?
Toen ik nog jong(er) was, was ik enorm fan van Disney… ik tekende veel na, keek de films honderden keren en mijn ultieme droom was om in Amerika de Disney-studio’s te bezoeken en er te gaan werken. Toen ik in 1995 ook daadwerkelijk de Disney-studio’s in L.A. bezocht viel alles zwaar tegen: het was één grote fabriek, geen persoonlijkheid, niks. Toen ben ik m’n eigen stijl gaan ontwikkelen en meer persoonlijke strips en illustraties gaan maken. Alleen bij m’n animaties maak ik nog wel eens gebruik van m’n Disney-invloeden, maar dat komt omdat ik de films toch stiekem wel leuk vind… en dan bedoel ik alleen de animatie.

Strips, verhalen en cartoons zijn er natuurlijk in alle soorten en maten, geuren en kleuren. Wat voor strips waardeer jezelf het meest?
Ik ben zelf niet echt een striplezer, meer een filmkijker. Maar ik kan autobiografische strips erg waarderen. Dat komt misschien ook omdat ik ze zelf maak. En natuurlijk lees ik vaak de strips van mijn Nederlandse collega’s.

Het lijkt wel alsof het stripverhaal de laatste jaren in Nederland een beetje in het verdomhoekje dreigt te raken. De boekwinkels verkopen steeds minder titels, en op Myx en Donald Duck na zijn er weinig striptijdschriften voor een breed publiek. Heb jij hier een verklaring voor, en zie je dat nog veranderen?
Nieuwe tijden, nieuwe generatie, nieuwe techniek. Nieuwe media als tv, internet, games scoren veel beter tegenwoordig dan een stripboek, denk ik. Ik merk dat veel mensen blijven hangen aan de oude strips, zoals Suske en Wiske, Lucky Luke of Kuifje. De nieuwe strips en hun makers blijven uit de media-aandacht, terwijl dat tegenwoordig juist erg belangrijk is. Niemand kent de nieuwe generatie stripmakers. Daar moet wel verandering in komen, en volgens mij gebeurt dat ook wel, maar het moet zich aanpassen aan deze tijd. Het is dus goed om op internet te publiceren, zoals weet-ik-hoeveel tekenaars dat wel niet doen. Eigenlijk zouden de media net zoveel aandacht aan stripmakers moeten geven als ze bij de schrijvers van boeken doen. Onze tijd komt binnenkort…

Net als games lijkt het er soms op alsof de stripwereld een beetje een mannenwereld is. Wat denk jij dat hier de reden van is? Zijn strips een mannending?
Nou, ik als man (er is vaak verwarring door mijn naam) merk dat je als vrouwelijke striptekenares vaak meer aandacht krijgt, juist omdat er zo veel mannelijke tekenaars zijn. Maar om sowieso door te breken hier in Nederland moet je een regelmatig gepubliceerde strip of cartoon hebben, die veel mensen kunnen bereiken. Naamsbekendheid is al het halve werk. Die probeer ik nu op te bouwen.

Nederland kent natuurlijk ontelbare aspirant-striptekenaars. Wat voor tips kun jij ze meegeven?
Pfff… Door te blijven tekenen – overal. Ook al doe je een opleiding die niet zoveel hiermee te maken heeft: verwerk het erin. Als je er plezier in hebt en je wilt er je vak van maken, geef dan niet op en blijf doorgaan.