Een origineel begin van een creatieve samenwerking

Wanneer het doek opgaat, zien we Batte en haar tweelingbroertje samen zwevend in de baarmoeder. Maar in de volgende scène is Batte Jorisdochter, een mooie, natuurlijke rol van Ricky Koole, alleen met haar ouders die nooit tijd lijken te hebben voor haar. Zij zijn alleen maar bezig met geld verdienen en vinden Batte een moeilijk kind dat veel te veel lastige vragen stelt. Vijf broers heeft ze, dat wel, maar die zitten allemaal in de gevangenis. In het geestige hack-lied leggen ze uit waarom. Batte voelt zich eenzaam en heeft het gevoel dat ze iets mist, haar computer moet hier een uitweg in bieden.

Maar op een dag stapt er uit het niets een Elfenvrouw haar kamer binnen. Die neemt haar mee naar een parallelle, virtuele wereld omdat de jongen zonder naam, haar broertje, Batte geroepen heeft. Het is het begin van een avontuurlijke reis langs de zeventiende eeuw, het digitale bos en het rijk van de ijskoningin. Intussen wordt Batte achtervolgd door de Virusman en zijn wegwerkers die geen enkele aardbewoner willen toelaten tot de digitale werkelijkheid. Maar met behulp van haar virtuele oma weet Batte haar broertje te vinden en kan ze hem zijn naam geven: Maurits. Dan leggen haar ouders haar eindelijk uit dat haar tweelingbroertje de bevalling nooit gehaald heeft.

Origineel

Alles aan Batte is origineel. Het met momenten licht maatschappijkritische verhaal, geschreven door Ad de Bont, is fantasievol en passend in een tijd waarin kinderen groot worden met mobieltjes en laptops. Met rake en vaak humoristische dialogen, vooral tussen de ouders van Batte, vormt het een vloeiend geheel waarbij de tekst van Maurits bijna poëtisch is. Ook de muziek van componist Peter Jan Wagemans, met invloeden van onder andere popmuziek en opera, weet te treffen. Het levert een eclectische maar geslaagde compositie op. Daarbij is ook de zang indrukwekkend. Ricky Koole heeft een ontroerend solonummer, hoewel ze moet oppassen dat ze het lied niet te schreeuwerig brengt. Verder zijn ook de decors en kostuums prachtig om naar te kijken. Er wordt groots uitgepakt met een verscheidenheid aan decorstukken: het virtuele bos lijkt zo uit een Super Mario-game te komen en het levende schilderij met zeventiende-eeuwse regenten is creatief bedacht. De kostuums tonen welke personages uiteindelijk bij elkaar horen en doen soms denken aan een patchwork lappendeken maar dan met een digitaal tintje.

Doelgroep

Regisseur Liesbeth Coltof weet van al deze elementen een goed doorlopende voorstelling te maken met een afwisseling van mooie beelden, serieuze gesprekken en slapstick. Zo wordt de voorstelling een modern sprookje dat echter na de pauze de vaart een beetje verliest, vooral het spel van de tweelingbroer begint langdradig te worden. Voor kinderen wordt het dan moeilijk om de aandacht erbij te houden. Eveneens is het de vraag of voor deze doelgroep, vanaf acht jaar, alles wel zo goed te begrijpen is. Sommige teksten zijn behoorlijk pittig en komen in sneltreinvaart voorbij. Misschien was plus tien beter geweest.

Toch is Batte een mooie familiemusical, een verhaal van een meisje dat grootse avonturen beleeft en waar ieder kind toch wel iets in kan herkennen. Deze voorstelling belooft veel goeds voor de gezamenlijke toekomst van de twee theatergezelschappen.