Bij de melkschappen

Maya woont in een supermarkt. Heel logisch vindt ze zelf, want alles wat ze nodig heeft is hier te vinden. Tussen het winkelend publiek is ze desondanks eenzaam, bijna nooit spreekt ze iemand aan. Ze lijkt er wel onzichtbaar en sommigen zien haar als het supermarktspook. Ida en Edward, Maya’s ouders, haatten haar en daarom is ze van huis weggelopen. Sindsdien staat ze er alleen voor maar gelukkig is er dan altijd het orakel bij de melkschappen, die haar bij tijd en wijle adviseert. Ook is er de jongen Philip met wie ze durft te praten en die haar enigszins uit het isolement haalt. Aan haar beste vriendin Kim heeft ze niets, die is de minnares van vader Edward. En hoe stomtoevallig heeft moeder Ida haar tweepersoonsbed verkocht aan Kim, die hier samen met Edward in wil slapen. Toeval of voorbestemd?

Puzzelstukjes
Melk gaat over een gezin dat uit elkaar is gevallen en de vraag is of het ooit nog goed kan komen, hoe verkrampt ze het ook proberen. Het verhaal begint bij het einde en eindigt daar ook weer mee. Perspectieven wisselen voortdurend. Eerst is te zien hoe moeder Ida op een telefoongesprek reageert en later dochter Maya. Hieruit is bovendien goed op te maken dat iedereen elkaar wel ergens van kent als in een omsloten geheel. Het verhaal is logisch en doordacht maar soms verwart het ook. Je moet bij de les blijven. Uiteindelijk wordt het allemaal duidelijk en passen de puzzelstukjes moeiteloos in elkaar. Auteur Roos van Rijswijk heeft inhoudelijk een overtuigend verhaal weten neer te schrijven. Het zware onderwerp heeft ze veel luchtigs meegegeven.

Een goede basis is er dus zeker, alleen is het jammer dat de goede tekst niet de acteurs krijgt die het verdient. De prestaties op het podium overtuigen niet. Anna van Keimpema, die Ida speelt, worstelt met de tekst, Alles wat ze doet en zegt blijft op een afstand alsof er een verhaal wordt voorgelezen. Haar geloofwaardigheid is zeer in het geding. Tom Jaspers als Philip, de jongen uit de supermarkt, voert eenzelfde gevecht met zijn tekst. Hij is veel bezig de juiste dingen te zeggen en te doen, maar vergeet het personage zich eigen te maken. Elke gezichtsuitdrukking of handeling is te nadrukkelijk. Alleen Erik Creutzberg als vader Edward speelt enigszins overtuigend. Edward is een grote sarcast die zonder veel moeite over mensen heen walst en Creutzberg weet dit aardig neer te zetten. Hij krijgt het beter dan de anderen voor elkaar het personage geloofwaardig neer te zetten.

Het is jammer dat een goed verhaal niet tot zijn recht komt. Was het met een andere uitvoering misschien beter gelukt? We kunnen het natuurlijk altijd aan het orakel bij de melkschappen vragen.

Nog te zien tot en met 9 november.