Editie januari 2004 - Videotapes op een schijfje

Whale Rider (Niki Caro • 2002 • RCV) Deze film werd op filmfestivals wereldwijd geroemd om zijn boeiende kijk op de Nieuwzeelandse Maori-cultuur. Dit volk hoopt al sinds het begin der tijden op de Grote Leider die hen zal redden en bewaren tot in de oneindigheid. Koro, de oude en zeer orthodoxe hoofdpersoon van de film, is een afstammeling van de oerwalvis Paikea, maar de bloedlijn van de familie wordt bedreigd als de mannelijke helft van een tweeling, Koro’s kleinzoon, bij de geboorte sterft en alleen het meisje achterlaat. Koro heeft er een filmlengte voor nodig voordat het bij hem doordringt dat niet alleen mannen een natuurlijk leiderschap bevatten. Deze boodschap ligt er in Whale Rider een beetje te dik bovenop, maar het verhaal zelf is mooi en ontroerend, vooral dankzij de prachtige rol van de jonge actrice Keisha Castle-Hughes.
Max (Menno Meyjes • 2003 • A-Film) Alleen het uitgangspunt van deze film is al intrigerend genoeg om hem eens te gaan zien: wat zou er namelijk gebeurd zijn als Adolf Hitler, die na de Eerste Wereldoorlog artistieke aspiraties had, kunstenaar was gebleven en zich niet met de politiek had bemoeid? Max is het verhaal van kunsthandelaar Max Rothman (John Cusack), die Hitlers werk bij toeval onder ogen krijgt en wel iets in de gepassioneerde maar wereldvreemde man ziet. Hij neemt hem onder zijn hoede, maar raakt door Adolfs politieke ideeën en idealen steeds verder van hem vervreemd. Scenarist Menno Meyjes schreef eerder The Color Purple voor Steven Spielberg, en bood hem ook het script voor Max aan, maar Spielberg wilde zijn handen er niet aan branden en gaf Meyjes de eer. Gelukkig maakte deze er een indringende film van. De intense rol van Noah Taylor als de ontluikende Adolf Hitler zal nog weken door je hoofd spoken.
The Eye (Pang Brothers • 2003 • A-Film) The Eye wordt door de Aziatische spin doctors tot de engste films aller tijden gerekend, maar waar er bij Ju-On: The Grudge (binnenkort uit op dvd) nog een hoop te genieten valt boven de enge stukjes, wil The Eye eigenlijk maar één ding: je bang proberen te maken. Helaas lukt dat niet, en door een belachelijke finale vol slechte computereffecten valt de film helemaal in het water. Het regisserende duo Danny en Oxide Pang heeft zeker oog voor mooie plaatjes, maar het Thaise antwoord op The Exorcist is The Eye zeker niet – denk eerder aan een mislukte mengeling van The Sixth Sense, de jaren-90-thriller Blink en Oliver Stones verzwegen regiedebuut The Hand.
Love’s Labour’s Lost (Kenneth Branagh • 1999 • Indies) Kenneth Branagh is niet alleen bekend als Gilderoy Lockheart, hij heeft zich ook nog eens tot doel gesteld alle werken van Shakespeare te verfilmen, zo lijkt het wel. Want naast Henry V, Much Ado About Nothing en een integrale Hamlet maakte hij in 1999 deze lichtvoetige musicalversie van de komedie Love’s Labour’s Lost. Het verhaal (over een koning en zijn drie vrienden die zweren zich drie jaar lang alleen aan de studie te wijden en geen contact met vrouwen te hebben) is weinig memorabel en het kost enige moeite om Alicia Silverstone te zien in de rol van een Franse prinses, maar de lol spat van het scherm en de liedjes zijn leuk, vooral voor degenen die bekend zijn met big-bandmuziek uit de jaren 30 en 40. De menu-optie Behind the Scenes bevat bijna twintig minuten ruwe video-opnamen die tijdens de repetities en opnamen van de film zijn gemaakt.
Equilibrium (Kurt Wimmer • 2003 • RCV) Van alle Matrix-klonen is dit een van de leukste. Equilibrium mengt zijn inspiratiebron met de Big Brother-scenario’s van George Orwell en Aldous Huxley tot een vlotte actiefilm over een toekomstmaatschappij waarin emoties verboden zijn. Emoties zijn de bron van alle kwaad, en daarom moet iedereen verplicht dezelfde pakjes dragen en in dezelfde steriele woonblokken leven. Christian Bale is een lid van een speciale politie-eenheid die sense offenders oppakt, maar door een paar dramatische gebeurtenissen zelf emoties begint te voelen. De Matrix-invloed is in de actiescènes het duidelijkst te merken, maar gelukkig voegt regisseur Wimmer genoeg innovatieve shots toe aan de film om de boel interessant te houden. Equilibrium is geen briljante film, maar zeker goed voor het begin van een vermakelijk filmavondje.
The Terminator (James Cameron • 1984 • MGM) Dit eerste deel van de Terminator-saga verveelt nooit, hoewel hij twintig jaar later wel duidelijk is gedateerd. MGM heeft de film opnieuw op dvd uitgebracht in een zwaar uitgeklede versie die werkelijk geen enkele extra bevat. Toegegeven, hij is met een kleine 15 euro niet echt duur, maar de echte fans zullen deze versie willen overslaan. Tenzij het je alleen om de film gaat natuurlijk.