Film / Films

Geen vals sentiment

recensie: My Life Without Me

Het leven is kort, probeer van elke seconde wat te maken. Dat is de niet bijster originele boodschap van de film My Life Without Me, die echter verpakt wordt in een ontroerende, maar nergens oversentimentele film.

~

Op het eerste gezicht is de 23 jarige Ann (Sarah Polley) maar een gewone vrouw. Ze is schoonmaakster op een universiteit en moeder van twee dochtertjes. Samen met haar man Don (Scott Speedman) die bouwvakker is, woont ze in een verotte stacaravan in Vancouver. Haar dromen zijn niet uitgekomen, maar ze is niet verbitterd. In tegenstelling tot haar klagende moeder die tegenover haar woont.

Ongepland verliefd

Ann leeft dus niet in de meest vrolijke situatie die je maar kunt bedenken. Dan krijgt ze ook nog eens van de dokter te horen dat ze kanker heeft aan beide eierstokken. Ze heeft nog maar twee tot drie maanden te leven. Ann neemt het bijzondere besluit om het aan niemand te vertellen. In plaats daarvan schrijft ze tien punten op die ze nog gedaan wil hebben voor haar dood. De kinderen elke dag vertellen dat ze van hen houdt, cassettebandjes opnemen voor hun verjaardagen en haar vader opzoeken in de gevangenis. En ze wordt ongepland nog een keer echt verliefd…

Milli Vanilli

~

De Spaans-Canadese co-productie My Life Without Me had heel makkelijk een oversentimentele film kunnen worden. Zo’n Amerikaans RTL4-drama doordrongen van vals sentiment. Knap genoeg is dat niet het geval. In de film zijn opvallend weinig tranen te zien. Voor zware emoties heeft Ann geen tijd. Ze wil haar laatste twee maanden zo mooi mogelijk leven. Ann wordt wakker uit een droom en beseft opeens: ik moet nu echt gaan leven. Het leven van veel mensen is in haar ogen opeens nep, Milli Vanilli.

Geen espresso

Regisseuse Isabel Coixet baseerde haar flm op het boek Pretending the Bed Is a Raft van Nanci Kincaid. Ze vertelt het verhaal op een langzame wijze, maar niet te langzaam. Vooral heeft ze veel oog voor de details die een mooi geheel vormen. Zoals een klant in een café die loopt te zeuren over dat er geen espresso meer is. Of Ann haar vriendin die alleen maar bezig is met afvallen. Ann ziet in dat dit niet de belangrijke dingen in het leven zijn.

Ingehouden

Sarah Polley, die eerder schitterde in eXistenZ en Go weet de rol van Ann perfect neer te zetten. Ze speelt haar als een op het eerste gezicht heel normaal meisje, dat van de een op de andere dag zwaar nieuws te horen krijgt. Hoe ze daar emotioneel mee omgaat, speelt Polley ingehouden. Weinig tranen, maar blauwe ogen die haast verraden dat ze een afschuwelijk geheim bij zich draagt.

Discussie

De film biedt daarnaast ook nog interessant discussiemateriaal. Heeft Ann inderdaad het recht om de rest van haar omgeving niet te vertellen dat ze kanker heeft? Haar man en kinderen hebben tenslotte niet de kans om afscheid van haar te nemen. Aan de andere kant blijft hen een heleboel ellende bespaard. Een interessant vraagstuk.

Humor en hoop

My Life Without Me is een dramatische film: het verhaal zal weinig mensen onberoerd laten. Toch is de film niet vervelend zwaar geworden, hoe heftig het verhaal ook is. Dit komt doordat de nadruk in de film niet gelegd is op het sentiment of eventuele depressie. Er is ook ruimte voor humor en hoop. Daarnaast is er bij het einde ruimte voor de kijker gelaten om de toekomst in te vullen: hoe ziet mijn leven er uit zonder mij?