Familie, spiritualiteit en India

Geel is de overheersende kleur in The Darjeeling Limited. Van de fraaie Indiase landschappen tot het interieur van de trein, waar de drie broers om wie de film draait zich in bevinden, alles is overspoeld met een gele laag die het geheel een kleurrijke, typisch Indiase, sfeer meegeeft. India is dan ook een van de hoofdrolspelers in deze vijfde film van Wes Anderson die weer doorspekt is van het milde absurdisme dat zijn films zo bijzonder maakt.

Vanaf de eerste scène is al duidelijk dat we hier met een echte Anderson te maken hebben. Daar komen in feite alle onderscheidende kenmerken van de regisseur in samen. In een zeer korte verschijning als gehaaste zakenman zien we zijn vaste acteur Bill Murray een ultieme poging wagen om zijn wegrijdende trein toch nog te halen. Hij kijkt even opzij, en ziet daar een lange, slungelige man (Adrien Brody) hem voorbijstreven. Vervolgens wordt, met muziek van rockband The Kinks op de achtergrond, in slow motion getoond hoe Brody nog net op de trein weet te springen en de zakenman ontredderd achterlaat. The Darjeeling Limited rijdt weg en de gelijknamige film is ook van start gegaan.

Spirituele queeste

De slungelige man blijkt Peter Whitman te heten, een van drie broers die na de begrafenis van hun vader uit elkaar zijn gegroeid. Nu komen Peter, Jack (Jason Schwartzman) en Francis (Owen Wilson) weer bij elkaar op een treinreis door India die als een spirituele queeste moet fungeren, waarin de broers zichzelf en elkaar weer moeten zien te vinden. Nou, dan weet je het wel. De broers worden uit de trein gegooid en achtergelaten in Indiaas niemandsland, waar hun spirituele zelfontdekking opeens een heel andere wending krijgt.

Na zijn debuut in 1996, Bottle Rocket, groeide Wes Anderson uit tot een van de meest eigenzinnige Amerikaanse regisseurs van de laatste jaren. Zijn films worden altijd bevolkt door lichtelijk neurotische personages bij wie altijd wel een steekje los zit, op een lieve manier. Dit in combinatie met een altijd tot in de puntjes verzorgde art direction maakt van zijn films een lust voor oog en hart. Dat is ditmaal niet anders. Anderson schreef het scenario van The Darjeeling Limited samen met zijn goede vrienden Jason Schwartzman en Roman Coppola als een eerbetoon aan India en de films van de legendarische cineast Satyajit Ray, wiens muziek regelmatig terugkeert in Darjeeling. De fascinatie voor India komt duidelijk naar voren in het schitterend gedecoreerde interieur van de ouderwetse, Indiase trein en in de traditionele gebruiken van het volk, die zeer respectvol en authentiek worden weergegeven.

Familie

Net als The Royal Tenenbaums, waarin Anderson op tragikomische wijze de lotgevallen van de familie Tenenbaum schetste, gaat het ook in The Darjeeling Limited over het belang van familie. De drie broers, schitterend neergezet door Wilson, Brody en Schwartzman, zijn weliswaar erg verschillend en kunnen elkaar soms niet luchten of zien, uiteindelijk komen ze tot de conclusie dat ze toch familie zijn. Hoe klef dat misschien ook klinkt, Anderson weet die melodramatische valkuil moeiteloos te omzeilen door met zijn heerlijk absurdistische dialogen komische, maar ook werkelijk ontroerende situaties te creëren. Dan is het misschien wel waar dat de regisseur zich de laatste jaren niet heeft vernieuwd en in feite hetzelfde verhaal in verschillende films vertelt, maar als die verhalen zo leuk blijven als in The Darjeeling Limited, zal zijn grote schare fans er niet om malen.