Goddelijke klucht

Op haar weblog, the increasingly inaccurately named weblog of a struggling author, was jarenlang het wel en wee van Phillips te volgen. Daar kreeg ze de kans om de timing van haar droge humor te perfectioneren en haar zinnen kort en krachtig te maken. De inspiratie voor dit debuut kwam tijdens het maken van een documentaire over filosofieonderwijs. Terwijl de docent verschillende religies besprak, bedacht Phillips: wat als de Grieken nu gelijk hadden? Wat als de goden uit de Griekse mythologie nog steeds rond zouden lopen? Het idee voor het boek was geboren.

Griekse goden in Londen

De uitwerking van dit idee leidt tot vermakelijke taferelen: zo probeert Apollo, zonnegod, toekomstkenner en ijdeltuit, carrière te maken als televisie-orakel, terwijl zijn zuster Artemis honden uitlaat. De verwende, stadse schoothondjes kunnen haar echter, tot haar grote teleurstelling, niet bijhouden tijdens het hardlopen. Daarentegen heeft Eros, de god van de liefde, zich bekeerd tot het christendom en is hij uit zijn liederlijke ouderlijk huis vertrokken. Goddelijk huishouden is een heerlijk boek geworden. Grappig, vlot en geloofwaardig, wat de goden alleszins ten goede komt. De ontknoping is wellicht niet heel verrassend, maar de beschrijving van de goden en hun gedrag is meesterlijk. Bovendien sluit het wonderwel aan bij het beeld dat de oude mythen scheppen.

De Griekse goden wonen, aldus Phillips, in Londen. De wijze Athena voorzag de waardestijging van de huizenmarkt en kocht in de zestiende eeuw een mooie stadswoning. Maar twaalf goden in één huis, dat is vragen om problemen. De Griekse goden waren niet bepaald het toonbeeld van liefde en vergiffenis. Zij waren jaloers, haatdragend, wantrouwend, egoïstisch en brachten hun dagen door met het verzinnen van streken om elkaar het leven zuur te maken. Ook Phillips’ goden zijn geen schatjes. Bovendien weigeren ze stuk voor stuk om de troep achter hun kont op te ruimen.

List en bedrog

Uit wanhoop besluit Artemis in het diepste geheim de schoonmaakster Alice aan te nemen. Zo raakt de arme Alice ongewild betrokken bij de gemene spelletjes van de goden en leidt haar aanwezigheid tot een catastrofe waardoor de wereld bijna vergaat. Bijna, inderdaad, want Phillips houdt van een happy end. Uiteindelijk komt alles weer op zijn pootjes terecht – hoewel de aarde dan niet helemaal meer lijkt op de aarde zoals de lezer die kent.

Goddelijk huishouden is een vrolijke en speelse klucht. Kennis van de Griekse godenwereld is niet vereist, maar geeft wel de kick van de herkenning. Af en toe echoot namelijk een oude mythe in het heden na:

‘Weet je wat er met jou gebeurd is, Kate?’ vroeg Artemis.
Nu bleef het nog langer stil. Artemis wilde net de vraag herhalen, toen de boom antwoordde.
‘Volgens mij ben ik in een boom veranderd,’ zei ze.”

Het is ook moeilijk, zou Apollo zeggen, om eeuwenlang origineel te blijven. Phillips is dat wel gelukt, of in ieder geval een boek lang. Zij heeft een heerlijk, grappig en origineel boek geschreven, om van te smullen in de donkere dagen van het jaar.