Vervlogen illusies
Los Angeles, 1959. Twee detectives met lange regenjassen praten op zakelijke toon over een man die dood is aangetroffen in zijn slaapkamer. Een rondslingerende foto van het slachtoffer in een Supermankostuum leidt tot enig cynisme, want het is wel duidelijk dat de speeding bullet deze keer de race heeft gewonnen. We zijn weer een illusie armer.
Illusies spelen een belangrijke rol in Hollywoodland (2006), waarin de mysterieuze dood van de acteur George Reeves (Ben Affleck) de spil van het verhaal vormt. Ook in werkelijkheid was Reeves in de jaren vijftig een kinderheld, dankzij zijn rol in de televisieserie The Adventures of Superman. Zijn dood is altijd een mysterie gebleven. Reeves’ levensverhaal staat in het teken van desillusie, zo blijkt uit Hollywoodland; ondanks bijrollen in bijvoorbeeld Gone With the Wind en een contract bij Warner in zijn jongere jaren, is Reeves’ droom om een echte grote filmster te worden nooit uitgekomen.
Contrast
In de eerste van een reeks flashbacks over zijn leven is George in een bekende club tussen de echte sterren op zoek naar connecties en publiciteit. Daar ontmoet hij de mooie, oudere Toni Mannix (Diane Lane), zelf ook op zoek naar wat aandacht, omdat haar echtgenoot Eddie (Bob Hoskins) er een jonger liefje op nahoudt. Reeves’ relatie met Mannix, door wie hij min of meer onderhouden wordt, is een belangrijke lijn in het verhaal. Zij is er bij als hij zich voor het eerst hijst in een met schuimrubberen spieren opgevuld grijs-bruin (rood-blauw gaf te weinig contrast op televisie) pakje.
Wat eigenlijk een tijdelijk klusje had moeten worden, werd uiteindelijk een zeven jaar durende beproeving, als je Hollywoodland mag geloven. Zijn Superman-imago achtervolgde hem ook andere rollen, waardoor hij niet echt serieus werd genomen. Tijdens halfdronken uitgevoerde ‘live’ optredens voor grote groepen snotneusjes ging Reeves zichzelf steeds sneller een oude mislukkeling voelen. Een jonge vriendin moest dit verhelpen, maar de temperamentvolle Leonore Lemmon (Robin Tunney) maakte het hem ook niet gemakkelijk. Reeves’ leven was dus niet bepaald wat hij ervan gedroomd had, maar was hij wanhopig genoeg om er zelf een einde aan te maken?
Rommelig
~
In een andere verhaallijn probeert de bijdehante, morsige privé-detective Louis Simo (Adrien Brody) het antwoord op deze vraag te vinden. Deze manier om verschillende scenario’s over de toedracht van Reeves’ dood op te voeren pakt verkeerd uit. De warrige manier waarop Simo’s verhaal nu is ingekleurd, doet af aan de stukken over Reeves, die op zich al interessant genoeg zijn. Volgens de makers moest Simo de schaduwkant van Hollywood vertegenwoordigen en ging het om de parallellen tussen de twee mannen, maar dan hadden de verhaallijnen beter op elkaar afgestemd moeten zijn. Het fictieve, film-noir achtige personage Simo wordt nooit echt geloofwaardig of interessant ondanks allerlei losse gebeurtenissen die zijn ontwikkeling moeten motiveren. Het teleurstellende acteerwerk van Brody helpt ook al niet. De rommeligheid van deze verhaallijn beïnvloedt uiteindelijk de hele film, die wat lang doordwarrelt.
Tijdsbeeld
Hollywoodland leverde Ben Affleck een aantal acteerprijzen op, de rol van een acteur die niet echt serieus genomen wordt is hem dan ook op het lijf geschreven. Toch stijgt hij niet echt uit boven acteurs als Lane en Hoskins. Die laatste heeft zich vast vermaakt als knorrige ouwe rot die zijn geliefde studio bedreigd ziet worden door fags and television. Hollywoodland laat mooi zien hoe sommige mensen uit alle macht proberen om de illusie en glamour van het snel veranderende Hollywood in stand te houden, en het lijkt erop dat ook Reeves niet zo goed paste in de nieuwe tijd die aanbrak. Als tijdsbeeld van de periode waarin imago’s heilig waren en kinderen nog dachten dat Superman echt kogels kon stoppen, is Hollywoodland wel enigszins de moeite waard.
