Routinematig R.E.M.

De twee cd’s bestaan uit respectievelijk zeventien en vijf nummers en een dvd waar de uitvoeringen van deze nummers te zien en te beluisteren zijn. Wellicht eerst een misverstand uit de wereld helpen: ookal ben je een enorme R.E.M. fan, voor de dvd hoef je deze verzameling niet aan te schaffen. De dvd is slechts een simpele concertregistratie zonder extra’s. Door middel van semi-hippe cameravoering met veel korte shots wordt het optreden van de band, en het geweldige setontwerp, om zeep geholpen. Hierdoor kan je het optreden niet goed observeren en ervan genieten. Overigens dienen met name mensen met een schommelende suikerspiegel en een geschiedenis van epileptische aanvallen deze beelden te allen tijde te mijden.

Herkenbaar

Snel terug naar de muziek. Met de live-opnames is absoluut niks mis, al klinken de nummers af en toe iets te gesmeerd en te geroutineerd zoals bijvoorbeeld Electron Blue. Het was interessant geweest om te horen hoe de nummers zouden klinken als de band iets meer geëxperimenteerd had op het podium, maar het is ook begrijpelijk dat er voor een live-album als dit niet teveel is afgeweken van de herkenbaarheid van de nummers. De R.E.M. Live-hoogtepunten zijn met stip What’s the Frequency Kenneth en het indringende Orange Crush. Hier klinkt de rauwheid en muzikale innovatie door die de beginjaren van R.E.M. kenmerken. In vergelijking klinken de andere nummers vooral degelijk. Dat dit verzamelalbum niet altijd even geïnspireerd klinkt, komt niet zozeer door de uitvoering maar ook door de keuze van de nummers.

Oud en nieuw

Natuurlijk zijn de immer aanwezige klassiekers Losing my Religion en Everybody Hurts aanwezig, maar er is opvallend veel aandacht voor de non-publiekslievelingen. Zo ontbreken Country Feedback en It’s The End of the World As We Know It, maar staan The Ascent of Man en vooral (Don’t Go Back to) Rockville wel op deze verzameling. Door deze keuzes voorkomt de band dat dit album de live tegenhanger wordt van het Best Of album uit 2003. Begrijp me niet verkeerd, ik ben ook een fan van R.E.M., ik kan intens genieten van de krakende uithalen en de onconventionele dansroutines van Michael Stipe en de muzikale prestaties van de rest van de band. En natuurlijk is het gaaf om de nummers in de live uitvoerig te horen, of je nu bij een van de concerten bent geweest of niet. Maar hopelijk komt er in de komende jaren een steengoed nieuw studioalbum uit. Met een bijbehorende tour, zodat R.E.M. Live weer echt live kan worden. In de tussentijd luister ik nog maar een keertje naar Nightswimming.