De actualiteit als mijnenveld

.
Griekse tragedies en actualiteit: het blijft schipperen. Kies je als regisseur voor de nadruk op de Griekse tragedie dan heb je de kans een te archaïsche voorstelling te maken. Als je de klemtoon op het actuele legt, is het gevaar té actueel te willen zijn en derhalve het hele karakter van een Griekse tragedie te verliezen.
Regisseur Theu Boermans begeeft zich graag in dit mijnenveld. Hij heeft een grote voorliefde voor klassieke teksten die hij wil toetsen op herkenbaarheid in het hier en nu. Na de klassieker Don Carlos van Schiller is Ajax zijn tweede voorstelling waarin Toneelgroep Amsterdam en De Theatercompagnie samenwerken.
Hellend vlak
~
Het prachtige decor (Bernard Hammer) past volledig bij Boermans opzet van de voorstelling. Het is een soort van houten, golvende, skipiste met in het midden een torentje. Zodra de huls van het torentje omhooggaat, zie je Ajax zitten, omringd door dode schapen. Hoewel het beeld in het begin wat te theatraal, zelfs komisch, overkomt, is het toch uitermate tragisch. Zoals hij daar zit, de gevallen held, moederziel alleen tussen al dat dode vee. Maar hij is ook de enige die zich schijnbaar moeiteloos voortbeweegt op het toch lastige, want heuvelachtige, decor. De andere acteurs hebben de grootste moeite zich staande te houden. Zo wordt subtiel aangegeven dat Ajax qua gemeenschapszin en moraal hun meerdere is.
Storende factor
~
Halina Reijn zet met de rol van Tekmessa, de vrouw van Ajax, eveneens een acteerprestatie van formaat neer. Zij laat op indringende wijze de wanhoop en het verdriet van Tekmessa zien. Harry van Rijthoven en Hugo Koolschijn spelen, overtuigend, Menelaos en Agamemnon en zij worden bij hen precies de gelikte praatjesmakers met hun maatpakken en moderne manieren waar Ajax aan ten onder gaat. Een storende factor in het stuk is, echter, Boermans aanpak van het koor. Jappe Claes en Myranda Jongeling zijn als zodanig niet eens herkenbaar. Ze zijn te zwak en voegen derhalve niets toe aan de voorstelling, terwijl het koor in een Griekse tragedie een belangrijke commentaarfunctie heeft.
Dit is dan echter ook het enige minpuntje in een verder vlekkeloze, heldere en bovenal ontroerende voorstelling, die zowel eer doet aan de Griekse tragedie als laat zien hoe onverminderd actueel deze tragedies zijn. Want ook nu zijn er nog maar genoeg praatjesmakers. Van een mijnenveld is bij Boermans Ajax dan ook totaal geen sprake.
Ajax van Toneelgroep Amsterdam en De Theatercompagnie is nog te zien tot en met 1 december 2007. Op 18 november is er in de Amsterdamse stadsschouwburg een thema-avond rond deze voorstelling. Klik hier voor meer informatie en speellijst.