Terug naar de heerlijke kneuterigheid.

Dat het stuk haar bekende uitspraak als titel draagt, is niet zo vreemd. Ze is de hoeksteen van de voorstelling. Alles draait om mevrouw Dobbelsteen en haar liefde voor een Marokkaanse vondeling.
Op een avond wordt er voor de deur van huize Van der Ploeg, waar Gert-Jan de praktijk van zijn ouders heeft overgenomen, een reiswieg neergezet met daarin een baby. Zoon Pim (in de tv-serie nog Pimmetje en nu een oudere puber) neemt de baby mee naar binnen en niet veel later draait het hele huishouden alleen nog maar om de kleine zuigeling. Vooral Mien verliest haar hart en wil met alle geweld het kleintje houden en opvoeden….

Kleurrijk

Naast Gert-Jan, Mien en Pim, zijn ook Wiep (de vrouw van Gert-Jan) en de moeder van mevrouw Dobbelsteen erg in het stuk aanwezig. Op een zeer positieve manier. Kiki Classen lijkt geen dag ouder te zijn dan in 1993 en Coby Timp in de rol van moeder is alleen al hilarisch door haar kleding; knalroze jogging broek en gouden schoenen. Overigens zit het hele stuk vol kleur. Figuurlijk door de prominente aanwezigheid van Marokkaanse patiënten en multiculturele relaties, maar ook letterlijk door het knallende en sprankelende decor. De decors waarin de scènes zich afspelen, bevinden zich op een draaiende schijf bestaande uit drie vakken. Met bijzonder vlotte wisselingen zien we niet alleen de huiskamer van de familie Van der Ploeg, maar net zo gemakkelijk de rommelige kamer van Pim, de keuken waar Mien de was een slinger geeft en zelfs een Oosters badhuis. Het publiek loopt met de spelers, via de deuren in de kamers, het hele huis door.

Verademing

Carry Tefsen is nog steeds heerlijk gewoontjes als Mevrouw Dobbelsteen. Zij laat zien dat het wegvallen van de halve cast niets afdoet aan het succes van het theaterstuk. De zaal zat vol fans en opvallend was ook het grote aantal kinderen dat niet alleen hard zat te lachen, maar het ook echt ‘vet grappig’ vond. Op zich is die liefde voor Mien een beetje mal, want goed beschouwd is ze helemaal niet zo’n leuk mens. Ze is bemoeizuchtig, lichtelijk egoïstisch en bazig. Alles met een reden natuurlijk, want Zeg ‘ns AAA blijft moralistisch en belerend. En dus leren we dat eerlijkheid het langst duurt, dat ruzies moeten worden uitgepraat en dat een echtgenoot aandacht moet schenken aan zijn vrouw. En gek genoeg is het heerlijk, die kneuterigheid. Deze familievoorstelling kan dan ook een verademing zijn tussen alle ingewikkelde theaterproducties.

Kijk voor meer informatie op: www.zegeensaaa.nl