Theater / Voorstelling

Eerbiedig bedrog

recensie: De Paardenkathedraal - Bedrog

Emma is getrouwd met Robert, maar heeft zeven jaar lang een verhouding gehad met zijn beste vriend Jerry. Twee jaar nadat Emma en Jerry hun relatie verbroken hebben, zien ze elkaar weer. Dit is het beginpunt van Bedrog, de nieuwste regie van Paula Bangels. Harold Pinter, die in 2005 de Nobelprijs voor de Literatuur kreeg, schreef Betrayal al in 1978. Bangels plaatst de tekst nadrukkelijk in deze tijd door de scènes in het recente verleden te laten spelen, namelijk in de periode 1996 tot 2005. Verder toont ze bijzonder veel eerbied voor de Britse auteur.

~

Pinter heeft de tekst op een bijzondere manier opgebouwd. De scènes zijn namelijk niet in chronologische volgorde geplaatst, maar worden in omgekeerde volgorde gespeeld. De voorstelling begint met Emma en Jerry die elkaar twee jaar niet gezien hebben en eindigt met het begin van hun relatie. Op deze manier komt de nadruk te liggen op hoe het gebeurt in plaats van wat er gebeurt. Dit geeft de gesprekken tussen Robert, Emma en Jerry een extra lading mee, wat hun lange geneuzel over triviale onderwerpen toch interessant maakt. Het is echter jammer dat dit soms niet zo goed uit de verf komt.

Subtiel spel

De drie acteurs acteren over het algemeen goed. Door hun subtiele spel wordt de spanning tussen de personages mooi voelbaar gemaakt. Alleen op bepaalde momenten lijkt de magie ineens verdwenen en dan zakt de boel in. Met name David Cantens als Robert speelt af en toe wat houterig. Maar ook de passie in de relatie tussen Jerry (Jan Van Looveren) en Emma, gespeeld door Katrien De Becker, had in sommige scènes best wat meer gemogen. Nu is het soms lastig om te geloven dat deze mensen op elkaar vallen.

Accenten

~


Het lijkt of Bangels zich als regisseur enigszins afzijdig heeft gehouden. In haar enscenering staat de tekst centraal. Met de rollen papier rond het speelvlak waar ‘Pinter’ en ‘Bedrog’ opstaat, benadrukt ze nog maar eens dat het zijn tekst is die gespeeld wordt. Het idee om het papier uiterst langzaam af te rollen en hier de jaartallen op te kalken werkt goed. Het onmerkbaar verstrijken van tijd maakt ze op die manier zichtbaar. Verder blijven als ‘herinnering’ aan wat er de personages nog te wachten staat in hun leven, attributen als glazen, kledingstukken en een haarelastiekje achter op het speelvlak. Bangels brengt dus vooral enkele subtiele dramatische accenten aan. Op sommige momenten werkt dit goed, maar op andere momenten zorgt dit voor leegte. Accenten zijn dan niet voldoende en was het interessanter geweest wanneer Bangels wat meer haar eigen stem had laten horen.


Bedrog
speelt nog tot en met 18 februari 2007 in het Theater van de Paardenkathedraal in Utrecht.Zie: www.paardenkathedraal.nl