Breekbaar

Kervende ervaringen

Magda (Ria Eimers) heeft een roemrijke carrière als toneeldiva achter de rug en vult haar dagen nu met het lesgeven aan de toneelschool. Vier studenten volgen haar masterclass waarin ze ‘kervende’ ervaringen moeten verbeelden. Magda is autoritair en wil met alle geweld vasthouden aan haar methode van de harde leerschool. De leerlingen hebben hier de grootst mogelijke moeite mee. Ze worstelen zich door de opdrachten heen totdat ze uiteindelijk een slotact in elkaar hebben gedraaid. Tegelijkertijd dringt de directeur van de toneelschool (Bert Luppes) aan op een sponsorcontract met producent Olivier Nassus. Maar Magda wil hier niks van weten. Als er op de avond van de presentatie maar twee reserveringen zijn, besluiten de studenten om voor het grote geld te kiezen en hun act op een feest van Nassus te tonen.

Allesbehalve kunst met een grote K

De boodschap die Strijards met zijn stuk wil overbrengen is duidelijk. De theaterwereld wordt teveel gedomineerd door de commercie. Het gaat niet meer om de artistieke waarde van een voorstelling, er moet gewoon geld verdiend worden. Directeur Andrew en docent Magda staan hierin tegenover elkaar en dat is op zich een interessant gegeven. Het probleem is alleen dat de verschillen te weinig worden uitgewerkt. Magda zou een daadkrachtige docent moeten zijn die weet wat ze wil en die vecht voor haar artistieke overtuigingen. Maar in plaats daarvan komt ze vanaf het begin af aan over als een labiele vrouw die haar leerlingen allesbehalve kunst met een grote K laat maken. De vier studenten lopen erbij als idioten met hun lelijke kostuums en doen de gekste dansjes en stemverbuigingen. Ze vertonen muzikale stukjes die erg vermakelijk en lachwekkend zijn, maar representeren daarmee niet de kwaliteit van het gesubsidieerde toneel. Deze shownummers zijn juist beter thuis op feesten en partijen.
Ook Andrew overtuigt niet als voorstander van de commercialisering van het theater. Hij laat over zich heen walsen en trekt uiteindelijk alleen aan het langste end omdat de studenten hun vertrouwen in Magda opzeggen.

Bewegend achterdoek als goedmakertje

Afgezien van de absurde dansjes valt er weinig te beleven tijdens Breekbaar. De dialogen tussen Magda en Andrew zijn niet veelzeggend en creëren geen spanningsveld in de voorstelling. Tegen het eind probeert regisseur Matthijs Rümke nog wat leven in de brouwerij te brengen door allerlei achterdoeken te laten zakken en weer op te halen. Maar dit voegt ook al weinig toe en leidt alleen maar erg af in een vergeefse poging het publiek een tevreden gevoel aan deze voorstelling te laten over te houden.

De voorstelling Breekbaar is nog tot en met 12 januari 2007 te zien. Zie: www.hetzuidelijktoneel.nl