Underworld unplugged
Wie Underworld kent van extatische technoklassiekers als Born Slippy, Two Months Off en King of Snake zal van een koude kermis thuiskomen wanneer dit schijfje in de cd-speler verdwijnt. Niets van dat alles namelijk op de soundtrack van de film Breaking and Entering. Wel contemplatieve strijkers, klassieke akoestische gitaren én Gabriel Yared. De film komt pas begin 2007 bij ons in de bioscoop, maar de begeleidende soundtrack is nu alvast uitgebracht.
De twee oerleden van Underworld, Karl Hyde en Rick Smith, hebben geen nadere introductie nodig. Voor Gabriel Yared is dit waarschijnlijk anders, al heeft iedere filmliefhebber – misschien zonder het zelf te weten – wel eens een stuk muziek van hem gehoord. De componist heeft zich namelijk gespecialiseerd in soundtracks. Voor zijn muziek bij The English Patient van Anthony Minghella won hij in 1997 zelfs een Oscar. Niet verwonderlijk dus dat diezelfde Minghella aan Yared heeft gevraagd of de componist ook zorg wilde dragen voor de muziek van zijn nieuwste film, Breaking and Entering. Wél verwonderlijk dat diezelfde Yared daarvoor een samenwerking aanging met de heren van Underworld, nieuwkomers in de filmmuziek. Een samenwerking die overigens niet in de studio plaats vond, maar via internet. Al is dat niets nieuws tegenwoordig.
Strijkers en Spaanse gitaren
~
In het verleden werd al duidelijk dat Underworld en film een goede twee-eenheid kunnen vormen, zoals bij de combinatie Trainspotting en Born Slippy. Dit uitbundige nummer lijkt achteraf wel voor de film geschreven, zo perfect weet het de sfeer en het karakter ervan te onderstrepen. Maar zoals gezegd: op de soundtrack van Breaking and Entering gooien de twee het over een andere boeg. Het album is één langgerekt en sfeervol muziekstuk. Aanzwellende strijkers, klassieke Spaanse gitaren, sfeervolle toetsen en her en der wat percussie. Op geen enkel nummer is iets van een knallende beat of een ronkende baslijn te horen.
Underworld?
Is dit dan nog wel Underworld? Ja en nee. Al op het vorige Underworld album, A Hundred Days Off, namen de Engelsen op een aantal tracks afstand van het geluid dat hen naam en faam heeft opgeleverd. Bovendien heeft hun muziek altijd een hang naar het melodische en aandacht voor sfeervolle synthesizerpartijen gehad. Breaking and Entering kun je misschien wel het best omschrijven als een uitgeklede, downtempo versie van de standaard Underworld. De warme, ambientachtige toetsenpartijen zijn gebleven. Maar als er geen Underworld op de hoes had gestaan zou de plaat waarschijnlijk niet als zodanig te herkennen zijn. De rol van filmcomponist Gabriel Yared moet dan ook aanzienlijk geweest zijn.
Achtergrondmuziek
Tot slot de hamvraag bij iedere soundtrack: blijft het album ook zonder de begeleidende beelden overeind? Niet helemaal. Breaking and Entering is en blijft vooral achtergrondmuziek. De zestien tracks luisteren prettig weg, maar als luisteraar wordt je nergens echt aan de oren getrokken. Of de muziek door begeleidende beelden op een hoger plan zal komen? Voor het antwoord op die vraag moet dus nog tot begin volgend jaar worden gewacht.
