Stevigere zesde is neo-prog
Het album Heaven and Beyond is het zesde studioalbum van de Nederlandse progrockformatie Knight Area. Het album klinkt internationaler dan ooit. De sound van de band heeft naast progrock ook een stevig neo-prog-geluid gekregen. Hierdoor klinkt het album scherper dan zijn voorgangers.
De band maakte de afgelopen jaren een indrukwekkende ontwikkeling door. Hun eerste album verscheen in 2004 met Gerben Klazinga stevig aan het roer, bijgestaan door een grote verscheidenheid aan muzikanten. Tegenwoordig heeft Knight Area sinds 2013 een hechte bezetting.
Alle voorwaarden OK
Al sinds het debuutalbum The Sun Also Rises is er belangstelling voor de muziek van deze band in Amerika. Verrassend genoeg is Knight Area daar zelfs een veel grotere band dan in eigen land. Een reden voor dit succes is het feit dat progrock in de USA een veel groter publiek trekt dan aan deze kant van de oceaan.
Gelukkig kent Nederland in de loop der jaren steeds meer metal- en symfonische metal bands, die tegen de progrock aan schurken. De mixer van het album, Joost van de Broek, heeft dan ook in die hoek zijn sporen heeft verdiend. Eerder mixte hij albums voor After Forever, Epica en Star One en ook het vorige album van Knight Area Hyperdrive. De productie is in handen van de band zelf.
De mastering werd gedaan in de Q-point studio door Peter Brussee. Alle voorwaarden zijn aanwezig om van dit album een enorm succes te maken.
Het album klokt meer dan een uur en kent geen zwakke momenten tussen de elf composities, die allen van de hand van de band zelf zijn.
Typische opener
Het album opent met het fantastische “feel good”-nummer ‘Unbroken’, dat de luisteraar direct naar het puntje van zijn stoel dwingt. De compositie heeft iets groots in zich en geeft de opmaat voor nog veel meer heftige muziek op het album. Daar stelt de rest van de composities gelukkig dan ook niet in teleur, maar deze eerste compositie is wel bij uitstek een song, die het alleen goed doet als opener. Het zou me dan ook niet verbazen als de band dit nummer voortaan ook live als opener van de shows zal gaan gebruiken. Bijna naadloos gaat het instrumentale nummer over naar de song ‘Dreamworld’.
Wat opvalt aan alle composities op het album is dat de zang van Mark Smit aan kracht heeft gewonnen ten opzichte van het oudere werk. Daar waar Smit in het verleden af en toe de kracht van de rest van de band niet bij kon houden, weet hij nu prima als zanger in dienst te staan van de band. Hopelijk lukt hem dit live ook. Gezien zijn progressie, die al startte bij het vorige album, dat we ook live hebben mogen aanschouwen, hebben we hier het volste vertrouwen in.
Het album kent alleen hoogwaardige liedjes in een dito uitvoering. Nergens zakt het album in, zodat het van ‘Unbroken’ tot aan de afsluiter ‘Memories’ op en top genieten is van deze top progrock uit eigen land. Verplichte luisterkost voor de liefhebbers van deze ondergewaardeerde en onderbelichte muzieksoort op de vaderlandse radio.
