Colin Blunstone @ Mezz te Breda

In 1964 nam Colin Blunstone samen met zijn band The Zombies voor het eerst ‘She’s Not There’ op. Het jaar erop werd het nummer een hit. In de UK was het succes kleiner dan in de USA. Drie jaar later viel de band voor het eerst uit elkaar en startte Blunstone zijn solocarrière. Veertig jaar later wordt de band nieuw leven ingeblazen. Sindsdien heeft de zanger twee carrières.

De top gehaald

Het podium Mezz in Breda is een modern gebouw in een soort wormvormige metalen sigaar. Binnen is het vooral heel gezellig en is de akoestiek uitstekend voor een popconcert. Met een maximum capaciteit van zeshonderdvijftig man is de zaal behoorlijk flexibel in te delen. Op de tweede dag van februari wordt het podium gevuld met de Colin Blunstone band. Het middelpunt wordt gevormd door Blunstone en de bezetting van de band bestaat verder uit een gitarist, drummer, bassist en toetsenist. Af en toe wordt er gesoleerd, maar dat is fijn gedoseerd waardoor we horen hoe getalenteerd de verschillende muzikanten zijn maar vooral veel kunnen genieten van de herkenbare liedjes.

Blunstone opent de avond duidelijk niet met warm gezongen stembanden. Zijn stem klinkt breekbaar gedurende de eerste twee songs van de avond. Pas bij ‘Wild Places’ horen we zijn stem in oude glorie om helemaal op sterkte te zijn wanneer hij ‘I Don’t Believe In Miracles’ voorziet van een prachtige uitvoering. In de eerste set van vijftig minuten weet Blunstone regelmatig de top te halen zoals in het prachtig vertolkte ‘Caroline Goodbye’ dat verhaalt over zijn eerste gebroken relatie.

Diep geraakt

Na een pauze van zo’n vijftien minuten keert de band terug. Colin Blunstone opent zeer sterk bij stem met het geweldige ‘Wonderful’, zo krachtig klinken zijn noten. Het lijkt wel of de jaren ineens niet meer tellen voor deze zanger. Bij het intro van ‘Beginnings’ als tweede lied na de pauze verslikt Blunstone zich letterlijk. Met wat water en even rustig ademhalen lukt hem om opnieuw in te zetten en kan de zaal alsnog genieten van een machtige vertolking van het lied. De tweede set klinkt veel beter, waarmee ware pareltjes te aanschouwen zijn. ‘Misty Roses’ en ‘Now I Know’ dwingen al respect af maar als Blunstone een werkelijk schitterende versie van ‘Old and Wise’ ten gehore weet te brengen, wordt het muisstil in de zaal om vervolgens in een zeer enthousiast applaus uit te barsten. Op dat moment weet iedereen dat deze singer-songwriter het nog steeds in zich heeft om je diep te raken met liedjes die er toe doen. Liedjes met historie en herinneringen die voor iedere toehoorder anders kunnen zijn.

Het sluitstuk van de avond is het lied waar zijn carrière ooit mee begon. Zonder het podium te verlaten dendert nog een snelle toegift door de zaal in de vorm van ‘I Want Som More’. Colin Blunstone is het nog steeds meer dan waard om te gaan beluisteren. Een reis van vijftig jaar door zijn carrière in de tijd is fraaie avond vol muzikale herinneringen die nog wel naklinken in de geest.