Memoirs of a Geisha

In Memoirs of a Geisha, gebaseerd op het gelijknamige boek van Arthur Golden, wordt een negenjarig meisje in de jaren twintig van de vorige eeuw verkocht aan een geishahuis in Kyoto. Uiteindelijk wordt ze opgeleid tot geisha, een gezelschapsdame voor de hoogste klassen.

“Een geisha is in de eerste plaats toch vooral een artieste”, zegt regisseur Marshall. En zo presenteert hij hen ook in zijn film: ze paraderen door de knusse straatjes en kunnen mannen stoppen met een enkele blik. “Ik zie de geisha’s als de trendsetters, de filmsterren, de supermodellen van hun tijd”, aldus Marshall.

Dansen als een geisha, praten als een Amerikaan

Artieste, gezelschapsdame, chique prostituee, hoer: hoe je ze ook wilt noemen, de Chinezen waren niet blij dat ‘hun’ Ziyi Zhang de hoofdrol vertolkte en dat er daarnaast nog meer landgenoten in de film te zien waren. Het leidde tot een boycot van de film. Hier wordt geen aandacht aan besteed op de dvd: de vier documentaires van in totaal vijftig minuten op de dvd concentreren zich – net als de film zelf – meer op uiterlijkheden dan op inhoud.

“Hoe word je een geisha in zes weken?”, vraagt Marshall zich af in de korte documentaire Geisha Bootcamp. Goede vraag, vooral als zo’n geisha ook nog eens Engels moet praten. En dus stuurde hij de actrices naar een bootcamp om daar te leren lopen, dansen en knielen als een geisha. En te praten als een Amerikaan.

Dat was best een klus, zo blijkt. Zelfs voor actrice Michelle Yeoh, die ervaring heeft als danseres en martial-arts-artieste (onder meer Crouching Tiger, Hidden Dragon) was het in geisha-stijl inschenken van een kopje thee een hele uitdaging. “Het was zo moeilijk, omdat het allemaal zo beheerst moest gaan”, vertelt ze. Ook het lopen in een traditionele, uit vijf lagen bestaande kimono vergde de nodige oefening, zo zien we in The Look of a Geisha.

Welkom in Hollywood!

Naast het opleiden van de cast was vooral de set belangrijk. Het echte Kyoto was zo gemoderniseerd dat de film er niet kon worden opgenomen. En dus werkten 175 mensen drieëneenhalve maand aan de bouw van een compleet dorp op een veld in Los Angeles, compleet met rivier en bruggen. In Building the Hanamachi zien we hoe het veld verandert in een met tentdoek overdekt stadje. In een handomdraai kunnen de vier seizoenen worden nagebootst. Herfst nodig? Dan takelen we toch gewoon de zomerbomen weg en vervangen we ze door herfstbomen? Welkom in Hollywood!

Memoirs of a Geisha ziet er geweldig uit. Marshalls verleden als choreograaf komt goed tot uiting in de dansscènes, de sets en kleding zijn zeer onderhoudend en de muziek van John Williams geeft het geheel een eigen sfeer. De Oscars voor beste cinematografie, kostuums en art direction zijn dan ook niet misplaatst. Wat de meer kritische kijker echter zal missen, is inhoud. Want alhoewel Memoirs of a Geisha zeer aangenaam oogt, schiet het tekort op gebied van emotie en diepgang. Wat overblijft is een verzameling mooie plaatjes en kimono’s, en een sterk geromantiseerde kijk op het leven van de geisha.