El Pino and The Volunteers

In een vorig leven was David Pino – nu voorman van El Pino and the Volunteers – zanger van de Rotterdamse rock ’n rollband Wiseguy, een groep die muzikaal gezien te vinden is in de hoek van Scandinavische rockacts als Gluecifer en The Hellacopters. Een groter contrast met de ingetogen americana van El Pino and The Volunteers is bijna niet denkbaar. Tijdens een uitwisselingsproject in Vancouver zag Pino een paar jaar geleden plotseling het licht; twee gepassioneerde Canadezen vertelden hem toen alles over de grondbeginselen van de in Noord-Amerika populaire alt.country. Hij kwam in aanraking met de muziek van Wilco, The Jayhawks en The Sadies en was meteen verkocht; bij terugkomst in Nederland werd de elektrische gitaar ingeruild voor een banjo en mandoline. Samen met een aantal bevriende muzikanten richtte Pino het (toen nog) hobbyproject El Pino and The Volunteers op, waarvan in 2005 de debuut EP Cougar (Stardumb) verscheen. Alleen al tijdens de presentatie in een uitverkocht Rotown werden daarvan meer dan tweehonderdvijftig exemplaren verkocht, een ongekend aantal. Sindsdien gaat het rap met El Pino and the Volunteers.

Zo waren ze inmiddels te gast in het MTV programma Brand New, stonden ze in de studio van VPRO’s Club 3voor12 en wisten ze dit jaar de nodige indruk te maken op Nederlandse festivals als Motel Mozaique en Noorderslag. In Groningen bevond zich in het publiek ook Excelsiors Ferry Roseboom, die met een glimlach op zijn gezicht zag dat het goed was. Kort daarop zouden de Rotterdammers een contract tekenen bij Excelsior Recordings. De eerste vrucht van die samenwerking kunnen we nu plukken in de vorm van El Pino’s debuutalbum Molten City. Niet – zoals gebruikelijk bij Excelsior – geproduceerd door hofproducer Frans Hagenaars, maar door Reyn Ouwehand (Ellen ten Damme, Kane), met wie El Pino al eerder samenwerkte voor de Cougar-EP. In mei en juni van dit jaar werden zestien liedjes opgenomen, waarvan uiteindelijk twaalf de plaat hebben gehaald.

Mooie mix van americana en Europese pop

Van de mooie, stemmige samenzang in het ingetogen Heads of Tails, tot de bijna dEUS-achtige (laatste album!) klanken in Impatiently en het op sommige momenten aan The Stereophonics memorerende Antwerp, eigenlijk valt er weinig op dit debuutalbum aan te merken. Wat Molten City vooral spannend maakt, is het contrast tussen de ingetogen, sfeervolle americana/country en de steeds op de achtergrond sluimerende Europese pop/rock. Zo braaf als de doorsnee country wordt het gelukkig nooit, terwijl de muziek het cliché van de zoete, op de Beatles geïnspireerde pop juist vanwege die americana invloeden handig omzeilt. Ik kan niet anders zeggen dan: een zeer interessante mix! Als ik zie welke ontwikkeling de band in een relatief korte tijd heeft meegemaakt – leg een vroeg nummer als Cougar maar eens naast latere nummers als Impatiently en Sodium Soaked Streets, dan denk ik bovendien dat El Pino nog lang niet aan zijn spreekwoordelijke plafond zit.

In september en oktober zal El Pino and The Volunteers het voorprogramma verzorgen tijdens de Nederlandse tour van labelgenoot Johan. Laat die kans niet aan je voorbij gaan!