The Hidden Camera's

Vrolijkheid

De vorige albums van The Hidden Camera’s zetten aan tot vrolijkheid. Op het derde album Awoo is dit nog altijd het geval en zijn The Beach Boys en de vroege nummers van R.E.M nooit ver weg. Joel Gibb heeft nog altijd een mierzoete stem, die soms zelfs op die van Michael Stipe lijkt. In het nummer Lollipop lijkt snelheid waarmee Gibb woorden uitspuwt zelfs heel veel op het metrum van Stipe in It’s The End Of The World As We Know It.

Zomerse violen

De viool speelt een belangrijke rol op Awoo. Het is dan ook niet verwonderlijk dat violist Owen Pallet verantwoordelijk is hiervoor. Als soloartiest onder de naam Final Fantasy en op het debuut van Arcade Fire wist hij al te overtuigen. In het nummer Fee Fie zorgt hij voor een zoetsappig Motown-randje en in het vrolijke Lollipop geeft hij het nummer nog net wat extra tempo mee. Zo weet hij voor bijna elk nummer een geschikte vioolpartij te vinden. Naast de viool zorgen vocale koortjes en een spaarzame piano ervoor dat Awoo een hoog symfonisch gehalte kent. Als je hier de melodieën van Gibb bij optelt – die vrijwel altijd mee te neuriën zijn – kan van een ware zomerse plaat gesproken worden.

Meezingbare popliedjes

In crooner van het hoogste soort Heavens Turn To zingt Gibb met een enorme vibrato in zijn stem. Een love-it-or-hate-it-nummer vanwege de overvloed aan sentiment; daar moet je maar net van houden. Halverwege de plaat gaan de rustige, zoete nummers nogal vervelen. Het is duidelijk dat de band het sterkst is in de meezingbare popliedjes, maar met deze liedjes lukt het de band niet om de gehele plaat lang de aandacht vast te houden. Fans van Belle & Sebastian en The La’s zullen genoeg voldoening halen uit dit album, maar de kenners van de vorige Hidden Camera’s-platen zullen op Awoo weinig nieuws ontdekken.