Muziek / Album

Sterk, ook zonder innovatie

recensie: Neurosis – Fires Within Fires
Neurosis - Fires Within Fires

Hoewel Fires Within Fires nogal standaard klinkt, leveren de invloedrijke metallegendes van Neurosis weer kwaliteit met meeslepende en intense postmetal.

Halverwege de jaren negentig stampte Neurosis bijna eigenhandig het postmetalgenre uit de grond. Sinds die tijd slingert de band de ene na de andere imposante plaat de wereld in, telkens met net weer een andere wending aan het kenmerkende gitaargeweld. De invloedrijke discografie waarin dat heeft geresulteerd, is met recht indrukwekkend te noemen. Twintig jaar na magnus opus Through Silver in Blood (1996) bewijzen de metalheads uit Californië nog altijd een flinke portie meeslepende herrie te kunnen maken, zelfs als de innovatie ver te zoeken is.

Standaard

Op de nieuwste plaat, Fires Within Fires, doet Neurosis immers vooral waar het bekend om staat: intense metalnummers maken met logge riffs en heftige uitbarstingen. Scott Kelly, die er zelf nog een folkcarrière op na houdt, en Steven von Till voorzien de muziek met hun indringende en woeste vocalen van wat emotie. De smaakvol ingezette synthgolven maken het af met een extra dosis sfeer.

Niet alleen doet Neurosis waar het bekend om staat, het doet nauwelijks meer dan dat. Als Fires Within Fires zich op één manier onderscheidt van de rest van de discografie, dan is het dat de band nooit zo standaard als zichzelf klonk als op dit album. De muziek is gestript van een afwijkend element of avontuurlijke insteek; geen ongewone instrumenten, zoals de doedelzak op de voorganger, of aparte songstructuren dit keer. Het is ‘gewoon’ een bondige plaat van veertig minuten – wat overigens erg kort is voor de groep – met typische Neurosismetal.

Genoeg subtiliteiten

Dat klinkt wellicht wat negatief, maar de uitvoering is weer dusdanig sterk dat het toch gewoon genieten is. De zware riffs zijn om van te smullen, de opbouwen zijn meeslepend en er zijn genoeg interessante subtiliteiten. Een uitstekend voorbeeld is hoogtepunt ‘Broken Ground’, dat afwisselt tussen atmosferische geluidsgolven met een ingehouden Scott Kelly en uitbarstingen met kolkende synths, ijzingwekkende uitroepen en riffs die de kaken op elkaar doen klemmen.

Neurosis is het musiceren dan ook nog niet verleerd. Ondanks de hoge kwaliteit steekt het echter nogal bleekjes af bij enkele van de invloedrijke topwerken uit het verleden. De band moet er dan ook voor waken niet te veel in standaardformules te vervallen. Om die reden is Fires Within Fires geen essentieel nieuw album van deze metallegendes, maar wel weer een uitstekend muzikaal werkstuk.