Instant cultklassieker

In De meisjes raakt de veertienjarige Evie Boyd in de ban van de mysterieuze secteleider Russell Hadrick en zijn volgelingen. Het is zomer 1969. De volgelingen zijn voornamelijk pubermeisjes die het huiselijke bestaan waar ze van zijn weggelopen met ruwe hand van zich af willen werpen. Ze brengen hun dagen door in het bouwval dat ze hebben betrokken, al dan niet onder invloed hangend bij het vervuilde zwembad, hunkerend naar een blijk van waardering van Russell. De secteleider is op zijn beurt gepreoccupeerd met de platendeal die hem soort van beloofd is. Terecht volgens de meisjes, die in zijn middelmatige nummers een genie horen doorklinken.

Charles Manson

De hype omtrent De meisjes begon al voordat het boek verschenen was. Cline had de uitgevers voor het kiezen en kreeg uiteindelijk een voorschot van twee miljoen dollar. Inmiddels zijn de filmrechten ook verkocht. Deel van de buzz is te verklaren door de inspiratie voor De meisjes, namelijk Charles Manson en zijn family. Gruwelijke en tegelijkertijd fascinerende materie die het in zich heeft eindeloos tegen het licht gehouden te worden.

Hoewel Cline niet letterlijk over de Manson Family spreekt, is De meisjes hier wel sterk op geënt. Ook Manson verzamelde een groep vrouwen om zich heen die klakkeloos deden wat hij hen opdroeg en die geen geweld schuwden. In De meisjes staan juist deze vrouwen centraal: hun onderlinge omgangsvormen, de stapel vieze kleren die ze met z’n allen delen, de smoezelige matrassen waar ze samen op slapen. Russell mag dan degene zijn die hen verbindt, maar als personage is hij niet meer dan een bijfiguur.

Coming-of-age

De meisjes is meer dan een variatie op het Manson-verhaal. Russell en zijn aanhang staan eerder in dienst van het werkelijke verhaal. Centraal staat Evie en haar worsteling ergens bij te horen, opgemerkt te worden. Cline kan als geen ander de onzekerheden en twijfels van een puber omschrijven. Door handig gebruik te maken van de verteltechniek waarbij de oudere Evie terugkijkt op haar veertienjarige zelf, komt ze weg met inzichten die voor een veertienjarige verteller te hoog gegrepen zouden zijn.

Als volwassen vrouw houdt Evie zich staande met de wetenschap dat zij uiteindelijk geen gruwelijkheden begaan heeft. Dat ze min of meer slechts vanaf de zijlijn betrokken is geweest. Diep van binnen weet ze echter dat dit eerder aan het toeval ligt dan aan haar principes. Cline toont zich met haar debuut een bijzonder opmerkzame en getalenteerde schrijver, een waarvan nog veel verwacht mag worden.