Geweld schuilt in ieder mens

In een, naar eigen zeggen, opgefokte bui besluit Ferrante, puur voor de kick, de auto voor hem op te jagen. In een stijl die erg doet denken aan populaire horror, ziet de kijker hoe in de voorste auto een echtpaar steeds meer in paniek raakt van de agressieve onbekende die het blijkbaar op hen gemunt heeft. Precies volgens de regels van de cinema slaat het paar een onbekende afslag in waarna de weg al snel overgaat in een donker bospad. Ondanks alle voor de hand liggende beelden voel je je als kijker toch ongemakkelijk, zeker als het allemaal een fatale afloop blijkt te hebben.

Kofferbak

Na deze openingsscène komt de eerste ommekeer in de film. De dader blijkt een sullige oude man te zijn, die na de moord in zijn maag zit met de nog levende vrouw van zijn slachtoffer. Nadat hij het lijk heeft begraven bij zijn vakantiehuisje, sluit hij de vrouw in datzelfde huisje op. Intussen begeeft Ferrante zich naar zijn werk, een meubelzaak die hij heeft overgenomen van zijn ouders. Regisseur Vincent Lannoo weet hierbij op een mooie manier het troosteloze leven in een klein dorp in Wallonië neer te zetten. De sfeer sluit goed aan bij het werk van andere Waalse filmmakers als de gebroeders Dardenne, maar dan zonder het pijnlijk realisme uit hun bekroonde films. Ordinary Man bevat daarvoor net iets te veel ongeloofwaardige momenten. Want als, na een dag werken, Carlo weer bij het huisje komt is de vrouw weg. Door een aantal toevalligheden vindt hij haar terug, waarop ze in de kofferbak van zijn auto verdwijnt.

Sneltreinvaart

Alle situaties die zich voor kunnen doen als een man met een baan en een gezin een onbekende vrouw in zijn auto verbergt, komen voorbij. Aan het begin levert dat zeker een aantal zwarthumoristische scènes op, maar gaandeweg wordt dit alles steeds ongeloofwaardiger. Een goed voorbeeld daarvan zijn de twee houterige acteurs die rechercheurs belast met de verdwijning van het echtpaar moeten voortstellen. Gelukkig is net voordat het verhaal gaat irriteren de finale nabij en werkt de film in sneltreinvaart naar een gewelddadig einde. De laatste scène doet in de verte denken aan Fargo van de broertjes Coen, maar dan een stuk minder overtuigend.

Publieksprijs

Al met al is Ordinary Man een film geworden die vol goede ideeën zit, misschien zelfs wel te vol. Vincent Lannoo, die ook het script schreef, wil te veel tegelijk, waardoor het eindresultaat rommelig en soms overdreven overkomt. Ondanks de matige kritieken wist deze film onlangs wel de publieksprijs van het Amsterdam Fantastic Film Festival in de wacht te slepen. Liefhebbers van zwarte humor en een overdreven verhaal hebben aan Ordinary Man een heerlijke film, maar de reguliere bioscoopbezoeker zal waarschijnlijk niets kunnen met dit allegaartje.