Grondeloze muziek
Een paar versplinterde losse noten en een onsamenhangende monoloog: Introduction van The Red Krayola begint met een klassiek stukje ‘luisteraar-verjagen’. De woorden van voorman Mayo Thompson leiden ons een verwarrend maar fascinerend spiegelpaleis binnen.
Introduction is dan ook een ironische titel. The Red Krayola (ooit opgericht als The Red Crayola) verkent al sinds 1966 de uithoeken van de psychedelica. Het debuutalbum The Parable of the Arable Land (1967) is een grensverleggende klassieker op dit gebied. De muziek heeft in de loop der jaren steeds meer weggekregen van de onvolprezen Captain Beefheart.
Nonsens
Net als Beefheart maakt The Red Krayola haast slapstickachtige muziek met een donkere ondertoon. In A Tale of Two zingt Thompson: “Lonesome polecat was lonesome / because he was a polecat / he felt like he smelt like one / he went too far he went too fast / the future was over before it had past”. Introduction zit vol met dergelijke emotieloze nonsens en observaties die Thompson vaak voor zich uit mompelt of zeer voorzichtig zingt. Alsof hij bang is dat zijn wankele stem nog verder ontspoort of ineens hysterisch vals zou worden.
Terwijl de teksten de grondeloosheid bezingen, wordt de muziek uit chaos geboren. Een pruttelende gitaar, een onsamenhangende baslijn en dan ineens schuift de puzzel in elkaar tot een gelikt deuntje dat behaaglijk tegen het cliché aanschuurt, om na een paar minuten weer als een stofwolk uit elkaar te vallen. Even zo vaak blijft de puzzel echter een ongeordende warboel die kakofonisch doorratelt. Zo sluit de plaat af met het zeer dissonant klinkende slaapliedje Bling Bling; na het beluisteren daarvan zul je met zekerheid de slaap niet meer kunnen vatten.