Reünie van het vrouwenkoor: kijven en kussen

Twintig jaar geleden was Womens World een succesvol dameskoor dat op de drempel stond van een grote doorbraak. Dat ging mis omdat een van de koorleden, Sally, plotseling verdween. Nu gaan de leden voor het eerst weer samen optreden. Er is in die twintig jaar natuurlijk veel gebeurd. Een van de vrouwen is in de overgang, een ander heeft zeven kinderen en de oude dirigente Mia, mooi gespeeld door Petra Laseur, heeft een beroerte gehad. Mia zit in een rolstoel en kan vaak niet op de juiste woorden komen. Daardoor is bijna alles wat ze zegt heel grappig, soms zelfs mooi, bijna poëtisch. Ze heeft echter zelf in de gaten dat haar uitspraken niet helemaal kloppen en dat maakt haar zowel uiterst aandoenlijk als het meest authentiek van iedereen.

Spelplezier

Het spelplezier maakt deze voorstelling een feest om naar te kijken, maar wat we zien is niet altijd even subtiel. Het begin, waarin we met iedereen kennismaken, is soms van dik hout zaagt men planken, maar heeft ook grootse momenten, zoals de aankomst van Angela Groothuizen als diva uit Amerika. Naast dat iedereen op elkaar afgeeft, barsten de dames om de haverklap in zingen uit. Het is alsof we in een lawaaiige sneltrein zitten.  Soms verlang je even naar een momentje rust, wat niet komt. Daar valt uiteindelijk echter prima mee te leven, want door die vaart worden we vanzelf naar hevige lachsalvo’s gestuwd.

Exuberant

De aanstekelijke songs van Prince, Madonna, Labelle, Steppenwolf en vele andere grote namen worden live gespeeld door drie uitstekende muzikanten. Opvallend is het hoge niveau van de zang, met als uitschieters Angela Groothuizen, Elise Schaap, en Rop Verheijen, de enige man in het gezelschap.

Schaap speelt de labiele Edda die nog steeds lijdt onder het verdwijnen van koorlid Sally. Edda doet constant dingen die niet kunnen, waar haar medekoorleden erg door van streek raken, maar waar het publiek veel vreugde aan beleeft. Het einde, waarin het koor eindelijk echt gaat optreden, loopt door Edda’s acties volkomen in de soep. Dat levert echter een uiterst grappige climax op, met als hoogtepunt haar extatische vertolking van ‘Purple Rain’, een fraai staaltje acteer- en zangkunst van Schaap.

We want more! levert een exuberante theateravond op, waarin je kunt genieten van heel veel goede grappen (en een paar mindere) en mooie tot zeer mooie zang.