Ontroerende kwetsbaarheid in ode aan de liefde

Ons Hart is het laatste onderdeel van het vierjarige project De Atlas van Leiden, waarin PS|theater verhalen uit Leiden verzamelt en op verschillende manieren aan de stad teruggeeft. Dit jaar is het thema ‘Het verlangen van Leiden’. Wil van der Meer en Rian Evers gingen met een liedjesprogramma langs bij studentenhuizen en verzorgingstehuizen om verhalen over de liefde te verzamelen ‘bij mensen aan het begin en aan het einde van hun liefdesloopbaan’. De uiteindelijke tekst werd opgesteld door Rafaëlle Kwakkel, student Writing for Performance aan de HKU.

Echte aandacht

De voorstelling bestaat uit monologen waarin de liefdesverhalen van de mensen worden verteld en eenvoudig gebrachte liedjes. Van der Meer en Evers vertolken een divers palet aan personages. Op de achtergrond worden de verhalen stil en subtiel geïllustreerd door een groep van zo’n twintig Leidse studenten en senioren. Het valt vooral op dat ieder type iets échts menselijks krijgt. Dat is te danken aan de warmte waarmee de acteurs de verhalen van de mensen schetsen; er is oprechte aandacht voor iedereen. De kwetsbaarheid die ontstaat, is ontwapenend.

Opa vertelt

Bovendien zitten de verhalen vol met details die de verbeelding aanspreken. Zo is er het verhaal van een 95-jarige man, die zich nog precies de glimlach van het meisje herinnert dat altijd naast hem zat in de Leidse Blauwe Tram, net voor de Tweede Wereldoorlog. Of het verhaal van de weduwe die vertelt dat haar man er al dertig jaar niet meer is, maar dat zij hem nog elke dag mist; als ze opstaat, als ze naar de lege stoel kijkt in de woonkamer, als ze staat te koken. De voorbeelden ontroeren en zijn herkenbaar. Het is alsof je luistert naar de verhalen van je favoriete grootouders.

Leidse glibbers

Daarnaast zijn er ook veel komische elementen. Van der Meer blinkt bijvoorbeeld uit in het neerzetten van ‘Leidse glibbers’; types uit de Leidse volkswijken, die bekend staan om hun onevenaarbare Leidse tongval en (voor niet-Leidenaren) ondoorgrondelijke Leidse idioom. Van der Meers beheersing van het Leids maakt de anekdotes uit de Sleutelstad nog levendiger – en afgaand op het vele gelach, slaan ze ook goed aan bij het aanwezige Leidse publiek.

Een sympathiek geheel

Het podium van de Aalmarktzaal is niet groot en het decor is minimaal; het enige decorstuk is een lange, harmonica-vormige lichtbruine bank, die midden op het podium staat. Het blijkt maar weer dat een opgesmukt podium helemaal geen vereiste is voor een prachtige voorstelling. In Ons Hart vormen de figuranten het fijne, warme decor. De aanwezigheid van ‘echte mensen’ ondersteunt deze voorstelling beter dan welk decor dan ook. Alles bij elkaar is Ons Hart een bijzonder sympathiek gebrachte verzameling van menselijkheid, die bovendien gespeend is van elk cynisme. De term feel good doet er geen recht aan. Feel great zou de beste bewoording zijn.