Actiefilms veranderen niet

Het is weer eens wat anders; Bruce Willis als alcoholistische, uitgebluste antiheld (plus snor). Het is de makers van deze film uitstekend gelukt om van hem een oude, vermoeide man te maken. Met grijs haar en diepe rimpels strompelt hij constant dronken, of zwetend van een kater, met zijn manke been door de film. De eerste paar minuten sleurt hij de kijker als politieagent Jack Mosley mee in zijn vermoeide houding, traag voortbewegend en met tegenzin beginnend aan de klus om Eddie (rapper Mos Def) naar de rechtbank te brengen. Het enige dat hij wil, is na een lange nacht werken naar huis gaan en hard zuipen voordat zijn kater inslaat. Het loopt echter anders. Als er een aanslag op Eddie wordt gepleegd, is Jack gedwongen om wakker te worden uit zijn roes en actie te ondernemen. Hij gaat een koortsachtige strijd aan om Eddie op tijd naar de rechtbank te krijgen zodat deze zijn getuigenis af kan leggen.

Typisch

Het is een film met typische Richard Donner (Lethal Weapon, Conspiracy Theory)- kenmerken: twee tegenstrijdige karakters (een stille norse politieagent en een optimistische criminele babbelkous), een groot complot en actie, actie, actie. Volgens Donner en Richard Wenk (scenario) twee mannen die elkaar iets kunnen leren en daardoor elkaar positief beïnvloeden. “People can change!” roept Eddie constant met een aangemeten irritant stemmetje, dat hem simplistisch (dus sympathiek) moet doen overkomen. Toch heeft hij iets aandoenlijks door zijn onverwoestbare positivisme, dat overeind blijft tegen de oneindig norse houding van Jack.

Oppervlakkig spektakel

Vanaf de eerste kogel die wordt afgevuurd is de film een aaneenschakeling van spectaculaire actiescènes, afgewisseld met ‘karakterverdiepende’ gesprekken tussen Jack en Eddie. Beiden komen echter niet helemaal uit de verf, de chemie tussen Bruce Willis en Mos Def is gering, en de actiescènes zijn dertien in een dozijn. De spannendste climax van de film zit eigenlijk zo’n tien minuten voor het einde, en sleept daarna een beetje voort. Op bepaalde momenten zit je wel op het puntje van je stoel, mede dankzij de schietgrage politie die de straten van New York lijkt te bevolken, maar van erg vernieuwend materiaal is geen sprake. Maar moeten we dit verwachten van een actiefilm? Hoe zeer je er ook een diepgaand verhaal aan probeert vast te plakken, het blijft een oppervlakkig spektakel dat alleen echte fans zal aanspreken. Bruce Willis doet het goed als de imperfecte Jack Mosley, maar Mos Def komt niet helemaal overtuigend over. David Morse in de bijrol als Jacks oude collega Frank Nugent schommelt tussen goed en over the top. Misschien kunnen mensen veranderen, maar actiefilms niet.