Rillingen en een dansje

En beginnen, dat doet het. Als singer-songwriter is het lastig de aandacht vast te houden in een danstent op zaterdagavond en al helemaal als je lange krullen hebt, een meisje bent en ook nog eens de avond openen moet. Het blijkt voor nieuwkomer Lea geen enkel probleem. Moeiteloos krijgt ze vanaf de eerste noot de zaal muisstil. De veelal ingetogen liedjes worden omlijst door intense uithalen en zo zingt Lea zich met warme stem met een ruw randje van lied tot lied, tot aan de laatste gitaaraanslag. Ik blaas een wolkje de lucht in, neem nog een slok en dezelfde vraag blijft maar terug komen. Hoe kan het toch, dat één enkele vrouw met haar gitaar het voor elkaar krijgt om stralend een zaal om haar vinger te winden? Lea is de verrassing van de avond. Wat fijn om het eerste uur al kippenvel te mogen voelen.

Een lust voor oog en oor

Het is duidelijk waar de minder verrassende, maar evengoed zeer prettig in het gehoor liggende El Pino and the Volunteers hun mosterd halen. Mijn kompaan laat zich ontvallen dat deze band toch wel erg Calexico lijkt te imiteren. Maar ja, wat is er in hemelsnaam mis met een band die als Calexico klinkt? Want deze groep jongens heeft duidelijk het liedje lief. De vijfkoppige band wisselt gitaar, bas, drum af met een zelf in elkaar geknutselde draagbare steel-pedal, een mandoline en accordeon. Een fijne band met weinig nieuws onder de zon, die prima in een avond als deze past.

Bij Anne Soldaat loopt de zaal vol. Helaas niet alleen met liefhebbers, maar ook met het normale zaterdagavondvolk, dat het niet nalaat hun gesprekken en uitbundige begroetingen zoals gewoonlijk voort te zetten. Ik besluit vooraan te gaan staan en dat blijkt een goede keus. Want buiten Soldaats prachtige nummers is het een lust voor oog en oor om drummer Henk Jonkers van dichtbij te zien spelen. Ik heb sinds mijn middelbare schoolbandje niet meer meegemaakt dat een drummer door zijn basdrumpedaal heen trapt, maar Jonkers flikt het. Geroutineerd grijpt hij in een tas achter zijn kruk, vervangt het ding soepel en grijnzend vervolgt Soldaat de set. Geroerd, zoals ik altijd ben na zijn optredens, laat hij ons achter in het geroezemoes van de jonge nacht. Met een goed gevoel, want het is wederom een goede avond gebleken. Het wordt tijd om de rillingen over mijn rug te gaan begroeten met een dansje op St. Pauls fijne plaatjes.