Moke voorspelt eigen succes
Eind mei vloog hun oefenruimte in Amsterdam in brand. Demo’s en instrumenten verdwenen in de vlammen. Ironisch genoeg net na het uitbrengen van de single ‘Let It Burn’. ‘The Time Has Come’ van het nieuwe gelijknamige album voorziet dat voor Moke de tijd gekomen is. Niet om te stoppen, wel voor een doorstart.
Behalve dat er materiaal verdween voor het nieuwe album was er al eerder het afscheid van gitarist Phil Tilly, begin 2014. In een interview met 3voor12 vertelt hij niet meer te kunnen bijdragen aan vooruitgang van de band. Zijn idee van Moke als gitaarband met ‘puntige songs en goede looks’ blijkt niet meer overeen te komen met de visie van de andere bandleden. Zijn vertrek én de komst van Robin Berlijn (gitarist van o.a. Ellen ten Damme en Kane), zorgen voor een plaat met wat minder rock.
Bij het debuut Shoreland in 2007 werd Moke meteen gebombardeerd tot Britpopband. Stevige, snelle, gitaartracks als ‘This Plan’, ‘Last Change’ en doorbraakhit ‘Here comes the summer’ en de afkomst van zanger Felix Maginn bevestigden dit beeld. Behalve het prachtige Brits van de zanger is er tegenwoordig minder wat aan Britpop doet denken. De nummers hebben veel meer rustmomenten dan ‘echte’ Britpop en leunen minder op alleen de gitaren.
Variatie in tracks
De titelsong (zie onder) opent met een dwingend gezongen ‘The time has come‘, net nadat heldere klanken uit een speeldoosje worden onderbroken door een straaljager. Een rammelende tamboerijn zorgt voor een lekker ritme tegenover deze zin in het refrein. Halverwege het nummer creeërt een trompetsolo een rustmoment. Een snel couplet met een hint naar Oasis wordt gevolgd door het refrein. Een track met een mooie radiolengte, die met deze ingrediënten gerust wat langer had mogen zijn.’Hide In The Daylight’ is rustig en zoet met een hoog gezongen refrein. Maginn speelt slaggitaar en Berlijn soleert hier virtuoos tussendoor. Mooi tegenwicht biedt ‘The Ballad of a Lost Soul’, openend met donker pianospel en lage zang en pas later vergezeld door gitaar en drum. Een nummer over de twijfel die in jezelf zit en het achterlaten van dingen in je leven om vooruit te gaan. Het is deze variatie in nummers die er ook voor zorgt dat je niet kunt spreken over een recht-toe-recht-aan rockalbum.
Fijne refreinen
Mede debet hieraan en prettig voor de meeste luisteraars zijn de meezingbare refreintjes, zoals dat van het open en door keyboard ondersteunde ‘All That I Wanted’. Ook hierin horen we de hand van Berlijn, onder meer met een stoere riff. De nieuwste single ‘Stand My Ground’ start ontwapenend. Met zowel zang als drum werkt het naar het refrein toe, begeleid door ‘Ohoohoo’. Beide liedjes hebben de potentie het publiek flink mee te krijgen.
‘Cause I’m wide awake,
I’ve been lost and found,
as bridges burn,
I’ll stand my ground.’
Het is jammer dat de tour in maart en april slechts tien zalen aandoet. Een aantal extra podia zouden niet verkeerd zijn om het album The Time Has Come voor het voetlicht te brengen. Want dat verdient het album. Met enkele radiofähige singles is het te hopen dat Moke zichzelf weer nadrukkelijk aan het Nederlandse muziekfront meldt.
