Rockcliché
Op de jongste bijeenkomst van de muziekredactie van 8WEEKLY werd het nieuwe soloalbum van Scott Stapp The Great Divide met enige hilariteit geïntroduceerd. Hoongelach viel het schijfje ten deel. Altijd op zoek naar een onverwachte parel besloot ik de stoute schoenen toch aan te trekken. Sommige dingen blijven echter bij het oude: Scott Stapp verdient ook naar aanleiding van dit album een Oscarnominatie voor zijn uitvoering van een over het paard getild rockcliché.
Tijdens het beluisteren van de eerste tonen werd ik in eerste instantie blij verrast. Een vette gitaarrif verliet mijn speakers. Even later bleek mijn staat van opwinding van korte duur te zijn. Al gauw conformeerde Stapp zich weer aan het stramien dat hem zoveel succes heeft gebracht. Dit stramien is onveranderd sinds het eerste album van zijn voormalige band Creed. Rustige coupletten die uitmonden in een bombastisch refrein waarin Stapp met een opgeblazen stem uittorent boven gladgeproduceerde open gitaarakkoorden. Verrassing is een woord dat blijkbaar niet voorkomt in het woordenboek van Stapp. Dat is ook niet nodig. Miljoenen Amerikanen slikken de formule voor zoete koek.
Seksvideo
Stapp heeft het de afgelopen jaren moeilijk gehad. Miskend door de serieuze muziekpers, gekrakeel met collegamuzikanten en dan dook er onlangs ook nog eens een seksvideo op. Hierop is naar verluid te zien dat Stapp zich samen met Kid Rock te goed doet aan een viertal groupies. Kid Rock heeft inmiddels toegegeven dat de video echt is. Stapp claimt dat de video gestolen is uit zijn privé-collectie. Kid Rock klaagt ondertussen de distributiemaatschappij aan, en voor de geïnteresseerden zal de video binnenkort op internet verschijnen. Het verhaal is al even clichématig als ’s mans muziek. Na wat verder gegoogle duiken nog meer rockclichés op. Scott Stapp lijkt een hypocriete en omhooggevallen klootzak die de laatste tijd vooral met randzaken in het nieuws komt. Hij beledigt vrouwelijke talkshowproducers, bedreigt zijn eigen roadies, en hij raakt verzeild in auto-ongelukken met zijn PC-Hoofttractor.Muziek?
Moet ik het nog over de muziek op dit schijfje hebben? Eigenlijk wil ik er niet al te veel woorden aan vuil maken. Met pijn in mijn hart moet ik toegeven dat – hoewel Stapp zeker geen groot zanger is – zijn muziek doorwrocht in elkaar zit. De invuloefening op deze schijf is dan ook beter geslaagd dan die van Nickelback en Staind op hun laatste cd’s. Het blijft echter een invuloefening. Nergens tijdens de ruim vijftig minuten die het schijfje in beslag neemt, wijkt Scott Stapp van de gebaande post-grunge paden. Maar dit zal waarschijnlijk ook niemand hebben verwacht. Mag ik het daarbij laten?
Voor de fans: negeer het bovenstaande stuk, doe het af als gezeik van een mislukt artiest en zorg dat je kaartjes krijgt voor het concert op 25 mei in Paradiso, Amsterdam. De voorverkoop hiervoor is 25 maart begonnen.