Prooi én jager

De Oise, een streek in Noord-Frankrijk, 1978. Een moordenaar heeft het voorzien op jonge vrouwen. Ogenschijnlijk willekeurig slaat hij toe. Om de politie te tergen, stuurt hij hen brieven. Een achtergelaten vluchtauto blijkt een bom te bevatten die een gendarme ernstig verwondt.

De dader kijkt daarbij onbewogen toe. Want al snel leren we als kijker dat de moordenaar in kwestie een gendarme uit eigen gelederen is. Hij is betrokken bij het onderzoek. Lastige collega’s worden door hem uitgeschakeld door middel van explosieven of door opzettelijk het onderzoek te saboteren.

Memorabel geval

La prochaine fois je viserai le coeur – De volgende keer mik ik op het hart – is losjes gebaseerd op een waargebeurde zaak waarbij een gendarme tien maanden lang er lustig op los moordde. De dader heet hier Franck en wordt gespeeld door de Franse filmster Guillaume Canet. Die maakt er een memorabel psychopatisch geval van. Ogenschijnlijk emotieloos pleegt hij zijn daden. Wanneer hij als politieman jacht moet maken op zichzelf gaat hij onderkoeld langs de deuren en toont mogelijke getuigen onbewogen een compositietekening van zijn eigen gezicht.

Wat de moordenaar precies drijft, laat regisseur Cédric Anger in het midden. Wel geeft hij ons diverse hints die we denken te kennen uit andere serial killer-films. We zien een David Hamilton-poster met een dromerig halfnaakt kindvrouwtje in het appartement van Franck hangen. Na een moord doet hij zichzelf opzettelijk pijn door zich te geselen of een bad te nemen in ijskoud water. Wanneer hij een relatie krijgt met zijn jonge huishoudster vernedert hij haar.  Ook gluurt hij vanuit zijn auto bij homo-ontmoetingsplaatsen.

Taxi driver

Auto wordt er sowieso veel gereden in deze film. Canet vertoont in uiterlijk en gedrag opvallende overeenkomsten met een andere beroemde filmgek: Travis Bickle uit Taxi Driver. Regisseur Anger was voordat hij actief films ging maken jarenlang een vooraanstaand filmcriticus en speelt graag spelletjes met de verwachtingspatronen van de kijker en verwijzingen naar de filmgeschiedenis.

Dat we uiteindelijk geen bevredigende verklaring voor de misdaden krijgen opgediend geeft La prochaine fois je viserai le coeur juist een beklemmende spanning. Regisseur Anger toont gortdroog de moorden tot in de kleinste details. Canet maakt van de onderkoelde Franck, wiens gezicht slechts een uitdrukking kent, een angstaanjagend raadsel. Alleen de volstrekt incompetente agenten zorgen af en toe voor enige komische ontspanning in deze verder zo grimmige film.