Down The Rabbit Hole: de vrijdag

De welbekende groene poort lonkt vanaf de camping. Recreatiepark De Groene Heuvels is een fantastische locatie voor een festival. Met een beetje geluk zit je met je tent vlakbij het meer, waar je in de ochtend een frisse duik kunt nemen. Bijna overal op de camping heb je uitzicht op de imposante ingang. Bij aankomst schijnt de zon en is het bloedheet, wat een verrassing is aangezien de weersvoorspelling voor dit weekend nogal slecht was. Eerst een duik in het water dan maar.

In een kooi

Singer-songwriter Blaudzun opent vandaag het hoofdpodium van het festival, de Hotot, maar niet voordat de band gevangen in een kooi achter een tractor over de camping rijdt om de bezoekers te trakteren op een exclusieve show. De colonne achter de tractor loopt langzaam mee richting de ingang, om gezamenlijk het festival in te wijden. Een erg leuke manier om een evenement mee te beginnen; bij de eerste editie werd dit gedaan met een fanfare waarbij Torre Florim van De Staat de muzikale groep leidde.

Om de dag meteen goed te starten, gaan we met de voetjes van de vloer op de partyboot, een samenwerking van Wilde Haren en Desperados. Er hangen lampionnen en gekleurde lampjes, de flesjes Desperados vloeien en de beats worden steeds beter. Vrijwel direct in de middag staat de boot stampvol met dansende mensen en tegen de avond staat er zelfs een rij voor deze heerlijke stage. Een goede toevoeging aan het festival dus!

Hierna is het tijd voor raggende gitaren en snoeiharde drums: Death From Above 1979 staat in een nog geen half gevulde Hotot, die bloedheet is op dit tijdstip. De twee Canadezen lijkt dit niets uit te maken en knallen er op los tijdens tracks als ‘Trainwreck 1979’, ‘Cheap Talk’ en ‘Go Home, Get Down’. Het publiek is echter nog aardig tam, wellicht door de hitte of door de bak herrie die uit de tent schalt. Je kunt zeggen wat je wilt: het is inderdaad hard, maar rocken doen ze zeker.

Voorzichtig dansen

Hoewel het echt heel heet is vandaag, staan er toch aardig wat mensen te dansen tijdens de fabuleuze show van Oscar and the Wolf, dé Belgische (festival)band van dit moment. Wat een transformatie hebben deze mannen doorgemaakt: van een ietwat ongemakkelijk indiebandje een paar jaar terug tot een kwalitatieve, en vooral zelfverzekerde festivalact vandaag de dag, inclusief glitters en psychedelische dansbewegingen. Frontman Max Colombie is een legende op zich.

Ook al heeft hij zijn glitterjasje vandaag thuis gelaten, met zijn bijzondere vocals en aanstekelijke dansmoves weet hij ook de Hotot te veroveren. Het hoogtepunt is het magische ‘Princes’, dat live veel harder is dan op de plaat. Dit geldt sowieso voor de rest van de set: bombastische beats waarbij je zelfs in deze hitte niet stil kan blijven staan. De Belgen zijn met deze succesformule op hun hoogtepunt deze zomer, we zijn heel benieuwd wat ze in de toekomst voor ons in petto hebben.

Mannen met gitaren

In de Teddy Widder staat Flying Lotus om 19:30 uur. An sich lijkt dit een prima tijd, als de producer niet tussen een redelijk rustig programma had gestaan zoals Oscar and the Wolf, Ryan Adams en Damien Rice. De visuals zijn vet en de bass is hard, Flying Lotus weet echter maar een klein deel van de tent mee te krijgen. Blame it on het tijdstip vooral, want eerdere shows van hem laat op de avond of midden in de nacht zijn altijd heel goed.

Dan maar verder genieten bij Ryan Adams in de Hotot, een bijzondere toevoeging aan de line-up van DTRH. Adams is niet zo veel in Nederland te zien en daarom is het extra speciaal om hem vanavond te mogen aanschouwen in Beuningen. Gewapend met een gitaar en een jaren 90 emolok speelt Adams zijn countryrock op zijn best. Hoewel de tent helaas niet vol is en het publiek aardig aan het kletsen is, zijn de liefhebbers vooraan in extase. ‘When The Stars Go Blue’ is een hoogtepunt: de prachtige vocalen en de dromerige sound brengen kippenvel. Pluspunt voor de toffe aankleding van het podium: twee grote geluidsboxen, een typische Amerikaanse frisdrankautomaat, een neppe tijger en glitters overal.

Veel liefhebbers van Ryan Adams blijven na de show in afwachting op Damien Rice staan in de Hotot. Ook al is de Ierse singer-songwriter even van de radar af geweest, met zijn laatste release (2014) is hij weer helemaal terug. In wat voor gedaante is altijd even gissen bij de zanger: zijn emoties en gevoel schommelen nogal. Dit bleek bij de show in oktober in Carré, Amsterdam toen hij slechts een woord of vijf heeft gezegd. Hij had een ‘vis/haai’ in zijn hoofd, verklaarde hij later in een interview, waardoor hij zich niet goed voelde. Vanavond heeft de Ier ook niet veel te vertellen, iets meer dan in Carré, maar hij blijft vooral nummer na nummer inzetten. Geen probleem, want dat is ook het liefst wat we horen.

Openingstrack ‘Cannonball’ is adembenemend, hoewel dit niet voor iedereen lijkt te gelden. Het overgrote deel van de tent blijft schaamteloos doorpraten, wat vooraan bij het podium heel goed te horen is. Dit kan Rice niet ontgaan zijn, maar het is sterk dat hij de mensen negeert en gewoon blijft doorspelen. ‘Delicate’ is nog delicater dan op de plaat en bij ‘9 Crimes’ staat het kippenvel strak op het lijf, hoe hoog de temperatuur in de Hotot ook is. Rice blijkt een koning te zijn met zijn loopstation en weet hiermee een voltallige band na te bootsen, wat resulteert in een bak prachtige herrie. Geschreeuw, gefluister, getokkel, hij doet het allemaal en dan net een tikkeltje intenser dan de meeste singer-songwriters.

Als de mensen die het zo nodig vonden om de dag door te nemen even een stapje buiten de tent waren gaan zetten, dan was het perfect geweest. Laat de man liever spelen voor een kwartvolle tent met aandachtige luisteraars dan voor een bijna volle tent met asociale bezoekers. Dat is niet alleen intiemer voor de show, maar ook nog eens respectvoller toe naar een over het algemeen gewaardeerd artiest.

Donders en bliksems

De eerste nacht in en op de Groene Heuvels heeft veel bijzonders op het programma. Een van de meest spannende dingen is de Bosrave op een ‘onbekende plek’ in het bos. Dit blijkt een prachtige locatie te zijn waar diverse lichtinstallaties je al tegemoetkomen vanaf het bospad en waar de mannen van De Staat je meenemen in een sprookjesachtige nacht met heerlijke muziek. Ook is er nog genoeg ander nachtprogramma: het Vuige Veld is een van de tofste plekken om door te brengen, puur door de vuige deuntjes en lekkere tracks. Toch gaan veel mensen terug richting de camping, aangezien het flink dondert boven het terrein van Down The Rabbit Hole. Tijd om, met de regen tikkend op de tent, energie op te doen voor de zaterdag van het festival.