Walk the Line

Zo zien we Cash vaker in deze film. Nadat hij June Carter heeft onmoet neemt zijn drugsverslaving hand over hand toe en begeeft hij zich eenzaam spartelend, zwetend en stotterend door de muziekwereld.
De film doet in opbouw dan ook denken aan een andere recente biopic, Ray (over Ray Charles). Daar kwamen in dezelfde volgorde voorbij: de jeugd, de eerste auditie, het commerciële succes, de groupies, de drugsverslaving, de grote liefde, de bezinning en de uiteindelijke verheerlijking van de ster. Het lijkt alsof een biografie over een rocklegende dit proces wel moet volgen. Alles valt of staat dan met de keuzes voor de acteurs; voor zijn rol als Ray Charles kreeg Jamie Foxx een Oscar en ook in What’s Love Got to Do with It uit 1993 (over Tina Turner) was het spel van Angela Basset allesbepalend.

Vicieuze cirkel

In Walk the Line vormen Joaquin Phoenix als Johnny Cash en Reese Witherspoon als June Carter een spannend stel. Johnny zit continu achter June aan, die hem keer op keer teleurstelt door te beweren dat zij niet van hem houdt. Dit doet hem naar de drugs grijpen, waardoor zij weer medelijden en schuldgevoelens krijgt. Ze trekken elkaar steeds aan, om elkaar daarna net zo hard weer af te stoten. Deze vicieuze cirkel vormt vanaf de helft van de film (als de weg naar succes al bewandeld is) de hoofdlijn in de film. Een interessant uitgangspunt, waardoor een opzich clichématig verhaal toch nog enige verdieping krijgt. Op latere leeftijd worden Carter en Cash rustiger. Cash wordt dan weer de family man die hij ooit was. Zijn turbulente leven daar tussenin is voor de kijker het meest interessant om te volgen.

The man in black

De muziek in de film is overweldigend en de regie is vakkundig, maar de complimenten voor deze geslaagde film komen toch vooral op conto van Phoenix en Witherspoon. Hun vertolkingen zijn fenomenaal, terwijl ze ook nog eens als tweelingen lijken op degenen die ze verbeelden. Phoenix speelt ‘The man in black’ als een dwaas die zijn hart volgt. Zijn diepe stem komt dichtbij die van Cash. Witherspoon speelt Carter als een onzekere zangeres die in de wereld van sex, drugs & rock ‘n roll haar christelijke principes probeert na te streven. Ze blijft op een naïeve manier aardig voor iedereen die ze daarbij tegenkomt.

Ex-vrouw

Hoewel het verhaal bekend is, blijft de film toch boeien: een knappe prestatie. Als er iets is wat beter uitgewerkt had kunnen worden, is het de verhouding tussen Cash en zijn ex-vrouw. We zien haar vaak katten op Cash (met hun kinderen aan haar zijde en tranen in haar ogen), maar waarom ze hem niet veel eerder verliet blijft onduidelijk. En waar is ze uiteindelijk als Cash met Carter trouwt? Ze verdwijnt gewoon van het toneel, terwijl er nergens een echtscheidingspapier ondertekend is. Haar rol lijkt tegen het einde in het verdomhoekje terecht gekomen. Voor de rest biedt Walk The Line prima filmvermaak. Helemaal voor Cash-liefhebbers, maar zelfs voor Cash-haters.

Meer lezen over Johnny Cash en June Carter?