Mythes rondom Godfather ontsluierd

Mario Puzo’s The Godfather was in de jaren zestig een enorme bestseller. Toen bekend werd dat de roman verfilmd zou worden, was dat groot nieuws. Er deden vrijwel onmiddellijk allerlei verhalen de ronde: het miljoenenproject zou geregisseerd gaan worden door een vrijwel onbekende regisseur (Francis Ford Coppola), de maffia zou de producers bedreigd hebben, een van de hoofdrolspelers (Marlon Brando) zou voor enorme problemen hebben gezorgd terwijl een andere (Al Pacino) een vreselijk slechte acteur zou zijn, de studio zou de stekker er halverwege hebben willen uittrekken… bla, bla, bla… Zo veel verhalen en geruchten, zo weinig feiten. De Amerikaanse schrijver Harlan Lebo onderzocht het waarheidsgehalte van al deze verhalen, waarna hij probeerde feit en fictie van elkaar te scheiden.

Kritieke punten

Aan de hand van een groot aantal interviews met betrokkenen geeft Lebo in The Godfather Legacy een blik achter de schermen van de filmopnames. Zo brengt hij nauwkeurig de spanningen tussen verschillende betrokken partijen in beeld. Het heeft er inderdaad regelmatig op geleken dat de film er nooit zou komen. De studio nam een enorme gok met Coppola en van tijd tot tijd stonden de producers dan ook op het punt hem te ontslaan. Er liepen zelfs andere regisseurs op de set rond die het werk van Coppola onmiddellijk konden overnemen als de studio dat zou wensen. En het had inderdaad maar een haartje gescheeld of Al Pacino was nooit beroemd geworden als Michael Corleone, want alle eerste opnames met hem werden door de studio in de prullenbak gemieterd. Geen verrassingen dan? Jazeker wel. Zo blijken de geruchten rondom Brando larie te zijn; alle geïnterviewde betrokkenen prijzen zijn vriendelijke en ontspannen werkwijze. Tevens blijkt dat bedreigingen van de maffia nooit aan de orde zijn geweest (hoewel er wel gangsters op de set rondliepen).

Eenzijdig beeld

Het grote minpunt aan het boek is dat er erg weinig aandacht wordt besteed aan het tweede en derde deel van de trilogie. Dit is uiteraard wel logisch, omdat het succes van het eerste deel voor veel goed geplaveide wegen zonder obstakels zorgde, maar toch. Aangezien hierover juist minder verhalen de ronde doen, was het aardig geweest om een beeld te krijgen van de gang van zaken bij deel twee en drie. Ook over die opnames zijn er de nodige geruchten, zoals over een ruzie tussen Pacino en De Niro en bemoeienissen van de Amerikaanse overheid, maar hierover lees je niets. Dit doet gelukkig niet al te veel af aan het boek.
Lebo schrijft vlot en geeft een interessant en overzichtelijk beeld van alles wat er rondom de productie gebeurde. Verder is het voorzien van veel nog nooit gepubliceerde foto’s uit de Paramount-archieven. Voor de vele fans van deze trilogie is The Godfather Legacy een levendig en interessant boek.