Nieuw talent uit de BeeDee-stal

Argibald – Als maandagochtend een gestalte had

De tekenstijl van Argibald zal niet iedereen meteen aanspreken. Hij tekent namelijk vreemd, vermoedelijk het best te omschrijven als underground of zelfs absurdistisch. De meeste mensen die in zijn cartoons voorkomen hebben een soort weemoedige uitdrukking op hun gezicht, alsof het ze allemaal niets meer kan schelen. Wellicht is dat laatste ook het geval: de titel doet in ieder geval vermoeden dat het hier ook inderdaad zó bedoeld is. Niet zomaar wat weemoedige mensen dus, er zit wel degelijk een idee achter. Argibald presenteert zijn tekeningen door middel van gewone lijnen die vaak ondersteund worden door stippellijntjes; dat werkt hij goed uit en het zorgt ervoor dat de cartoons een eigen karakter hebben. Ook het absurdistische aan de tekeningen draagt bij aan dat eigen karakter, al is het allemaal soms wel érg abstract.

Absurd, maar toch te volgen

De grappen zijn over het algemeen ook absurd te noemen en hebben daarbij een hoge moeilijkheidsgraad, maar zijn niet in die mate vreemd dat ze niet meer te volgen zijn. Argibalds internetachtergrond heeft gelukkig geen nadelige gevolgen gehad voor zijn manier van tekenen: soms staan er té perfect afgewerkte strips op het internet, en dat gaat meestal ergeren. In tegenstelling tot andere webcomics zijn Argibalds cartoons niet te perfect gemaakt. Dat houdt echter niet in dat ze niet goed zijn afgewerkt, integendeel. Al hadden ze er nog iets beter uit kunnen zien als ze waren voorzien van een inkleuring.

Lastige tekeningen

Een leuk boekje dus, dat dankzij zijn geringe omvang ook nog eens lekker in de hand ligt. De grappen blijven, ondanks het feit dat ze allemaal in dezelfde sfeer hangen, leuk en zijn het herlezen zeker waard. De tekeningen passen er goed bij, maar het is helaas wel zo dat je er óf meteen van houdt óf dat je ze meteen slecht vindt. Het is dus aan te raden even goed naar de tekeningen te kijken voordat je het boekje aanschaft, zelfs als de humor je heel erg aanspreekt. Dit is absurdisme van het hoogste niveau.

Olga geeft het startschot – Farida Laan

De cartoons over Olga zijn totaal niet te vergelijken met die van Argibald. Laan tekent strakker, en hoewel dat voor meer mensen aangenaam zal zijn, worden de tekeningen op deze manier echter ook wel heel doorsnee. Door dat strakke is het net wat te steriel en komen de tekeningen niet echt tot leven. De simpel getekende kaft is wat dat betreft meteen een goed voorbeeld. Dit is op zich niet storend, maar die simpelheid laat de strip niet uitstijgen boven de massa. Dit wordt echter weer een beetje goed gemaakt door het lekker opvallende hoofdpersonage.

Perfect personage

De grappen zijn daarbij zó leuk dat die tekeningen niks meer uitmaken; Olga is het perfecte personage voor dit soort cartoons. Het is allemaal zo droog dat je het wel leuk móet vinden. De humor is in al zijn simpelheid prima uitgewerkt en doet een beetje denken aan het Fokke en Sukke principe: tekst boven het plaatje, tekstballon(en) en tekening. Waar Fokke en Sukke echter al jaren aan de gang zijn en soms gaan vervelen, is Olga een lekker fris figuur met grappen die zichzelf voorlopig nog niet herhalen. De hoeveelheid cartoons in het album is ook goed uitgebalanceerd: het zijn er genoeg om de honger te stillen, maar niet zoveel dat je geen trek meer hebt.

Talentvolle nieuwkomer

Dit album is een echte aanrader voor de liefhebbers van de wat hardere humor, die zich daarbij niet te veel aantrekken van het tekenwerk. Farida Laan is een talentvolle nieuwkomer in de stripwereld, en hopelijk zullen we haar Olga nog eens terugzien in de toekomst, want dit smaakt absoluut naar meer. In tegenstelling tot veel andere uitgaves van BeeDee is dit boekje niet in gelimiteerde oplage verschenen (evenals het album van Argibald) en is het gewoon goed verkrijgbaar: ook toegankelijk voor het grote publiek dus.