Moord en intriges in Venetië
In het tweeluik Het dodelijke uur en De schaduw van de toren van het duo Griffo en Dufaux, bekend van de serie Jessica Blandy, beleeft Giacomo C. ( ofwel Casanova) weer eens een spannend avontuur. Griffo levert hiermee op miraculeuze wijze weer een tweetal albums af – hij heeft er de afgelopen vijftien jaar namelijk al meer dan vijftig getekend. Dufaux leverde het verhaal en samen maakten ze er een vermakelijk tweeluik van.
In dit over twee albums uitgesmeerde avontuur moet Giacomo zien uit te vogelen waarom Ferracina, een belangrijk klokkenmaker, steeds bijna het slachtoffer wordt van aanslagen. Het mysterie blijkt meerdere eeuwen terug zijn wortels te hebben, en terwijl hij de dames vermaakt komt Giacomo steeds meer te weten. Dit bevalt zijn tegenstanders natuurlijk niet; zij proberen hem zoveel mogelijk te dwarsbomen. Uiteindelijk komt het tot een confrontatie en dan blijkt er ook een oude bekende van Giacomo mee te doen aan dit gevaarlijke spel.
Interessante taferelen
Het verhaal van deze beide Giacomo-delen is te vergelijken met dat van de gemiddelde avonturenroman: hoewel Giacomo in allerlei spannende situaties terechtkomt, weet je altijd dat het goed af zal lopen. Wel blijft het fascineren waarom Ferracina vermoord moet worden; tot de oplossing van dit raadsel volgt, blijf je in spanning. Van de Casanova achtergrond maken de auteurs dankbaar gebruik, wat voor enkele interessante taferelen zorgt die het verhaal aan de gang houden. Giacomo weet helaas wel élke vrouw te verleiden, het zou leuker zijn als hij er ook eens wat meer moeite voor zou moeten doen. Maar ja, daar is hij natuurlijk een Casanova voor.
Vrolijk tintje
De in realistische stijl getoonzette tekeningen zijn van goede kwaliteit, iets beter dan gemiddeld. De inkleuring doet wonderen en trekt de tekeningen naar een nog wat hoger niveau toe. Het maakt ze lekker fris, en dat geeft een vrolijke tintje aan het verhaal. Ook zorgt het ervoor dat de tekeningen van de nodige diepgang worden voorzien, zodat je nog beter kunt genieten van alle situaties waarin Giacomo belandt. Griffo weet bovendien het oude Venetië zeer overtuigend neer te zetten en ook dat draagt bij aan de sfeer van het verhaal. Vooral de architectuur oogt zeer realistisch, werkelijk een genot om naar te kijken. De kaft van de albums geeft eigenlijk een heel goed beeld van wat je kan verwachten: in tegenstelling tot veel andere strips zijn de tekeningen binnenin namelijk even goed als op de kaft.
Fans en beginners
Stripliefhebbers die niet bekend zijn met de reeks kunnen het verhaal makkelijk volgen: er zijn weinig verbanden met vorige albums en waar dat wel het geval is, gaat het meestal niet om essentiële dingen. Anderzijds zijn die niet essentiële verbanden wel weer leuk voor de fans van de serie: zo duikt er bijvoorbeeld weer een oud personage op dat voor problemen zorgt. Ook voor de fans van de strips van Griffo en Dufaux is dit tweeluik zeker een aanrader. Hoewel het duo altijd hetzelfde trucje gebruikt, een niet al te ingewikkeld verhaal gemixt met wat liefdesperikelen, zijn de tekeningen ook dit keer weer van hoge kwaliteit. En ook het simpele verhaal heeft boeiende kanten. Doordat allebei de nieuwe delen tegelijkertijd verschijnen, hoeven de lezers zich bovendien niet lang zorgen te maken over Giacomo: na de spannende cliffhanger van Het dodelijke uur, kunnen ze meteen in De schaduw van de toren lezen hoe hij zich er nu weer uit zal redden.
