Undertow

De weduwnaar John Munn (Dermot Mulroney uit About Schmidt) woont met zijn twee zoons Tim en Chris (een wonderbaarlijke rol van de Britse Jamie Bell uit Billy Elliot) op een boerderij in het zuidelijke Georgia. Hij moet de baldadige Chris geregeld van het politiebureau ophalen, terwijl zijn jongste zoon Tim aan een eetstoornis lijdt. Ondanks alle problemen weet het drietal zich staande te houden, maar wanneer plotseling Johns broer Deel (Josh Lucas) op bezoek komt en een paar familiegeheimen uit te doeken doet, lopen de spanningen hoog op. Voordat ze er erg in hebben zijn Chris en Tim al op de vlucht geslagen, en het grootste gedeelte van de film beslaat hun zwerftocht langs boerderijen, door bossen en primitieve dorpjes.

IJzingwekkend

Waar de eenvoudige plot geen verrassingen of spanning biedt, is het de stemming die de film draagt en de moeite waard weet te maken, en die voor een vaak ijzingwekkende spanning zorgt. De zomerse southern gothic van het boerenlandschap van Georgia is in gedetailleerde cameravoering prachtig gefotografeerd. Die eigenzinnige stijl en de curieuze, idiosyncratische editing, met veel freeze frames en zelfs kleureninversie doet aan de gloriedagen van de cinema (en TV) van Hollywood herinneren – ongetwijfeld speelt de invloed van producent Terrence Malick (Badlands, The Thin Red Line) hier een rol. De buitengewone muziek van Philip Glass draagt ook zijn steentje bij, en het eersteklas acteerwerk maakt het beeld van een stijlvaste sfeerfilm compleet. De doorgaans zo charismatische Josh Lucas (American Psycho, Sweet Home Alabama) speelt een karikaturale boeman, maar doet dat wel overtuigend. Jamie Bell is hard op weg naar een grootse acteercarrière, want zijn vertolking van de volamerikaanse boerenjongen Chris is nagenoeg perfect.

Amerikaans

In een film die het moet hebben van precisie en bewuste beeldvorming tref je veel schitterend subtiele elementen aan. In een vroege, gruwelijke scène stapt Chris met blote voet in een spijker. Tim kan zijn eten niet binnenhouden maar zit rustig van een pot verf te snoepen. Chris geeft met kleine gebaren blijk van een grote liefde voor zijn broertje, en zulke aandacht voor details maakt veel goed waar een sterke karakterisering ontbreekt. En ondanks de Amerikaanse conventies van een overbodige voice-over en een huichelachtig einde, geeft Undertow een indringend en geheel overtuigend sfeerbeeld dat zijn eigen zwakheden in verhaal en psychologie weet te overwinnen. Een sterke, ouderwets Amerikaanse film zoals ze daar niet vaak meer gemaakt worden.