Myosotis (Guido Weijers)

Met veel bravoure dendert Weijers het toneel op met houseachtige muziek op de achtergrond, terwijl later blijkt dat hij meer fan was van Frizzle Sizzle. Met de muziek weet hij zijn publiek meteen voor zich te winnen, en met zijn verhalen over zijn schooltijd weet hij herkenning op te roepen, hoewel de grappen misschien te voor de hand liggend zijn en al door meer cabaretiers zijn aangehaald. Desondanks weet hij het publiek wel aan het lachen te krijgen met het omschrijven van zijn leven als brugklasoudste. Maar de sterkste kracht van Weijers ligt toch wel in het uitbeelden van dansacts, waarbij de dansers als apen worden neergezet, het benzine-tanken en zijn trefzekere persiflage van Youp van ’t Hek.

Keuzes maken

Beweeglijk is een woord dat je te binnen schiet als je de publieksprijswinnaar van het Cameretten-festival van 2000 bezig ziet. Continu is hij in beweging en ook zijn verhaal schiet als een flits aan je voorbij. Vliegensvlug springt hij over van het ene naar het andere onderwerp, met als gevolg dat niet alle grappen even sterk overkomen. Het steeds terugkerende thema is in dit programma keuzes maken en beslissingen nemen. Het gaat er daarbij om dat je alles in eigen handen houdt en je niets aantrekt van de Nederlandse samenleving. Dat je geacht wordt niet van Frans Bauer te houden als je de Volkskrant leest bijvoorbeeld. Het keuzes maken in je leven vergelijkt Weijers met touwtje springen op het schoolplein of met stappen in zee. “Je moet er voor durven gaan.” Op geniale wijze weet Weijers deze twijfel te verbeelden.

Lef

Een zeldzaam rustig moment komt als Weijers vertelt over het verlies van zijn ouders op Koninginnedag vorig jaar. “Ik kon ze nergens vinden,” grapt de cabaretier, terwijl het publiek even tot rust gemaand is en denkt dat de ouders van Weijers overleden zijn. Lef toont hij met zijn persiflage van Youp van ’t Hek. Op niet mis te verstane manier laat hij zijn collega-cabaretier weten “dat hij maar ’s moet gaan liften naar Parijs,” in plaats van andermans geluk van commentaar te voorzien. Daarbij verwijst Weijers naar voor de hand liggende thema’s als het gezamenlijk fonduen of de gang naar de IKEA. Ook kan hij het niet nalaten even te verwijzen naar Javier Guzman, als hij grapt over zijn Limburgse dialect. “Ik stop hier maar over, ik wil niet neergeslagen worden.” Uit dit soort momenten in de show van Weijers blijkt dat hij de humor en durf wel in zich draagt, waarmee hij als redelijke nieuwkomer in het Nederlandse cabaret een breder publiek voor zich kan winnen.

Vergeet mij niet

Met zijn verbeeldingskracht weet Weijers veel te bereiken en wellicht zou hij daar meer de nadruk op moeten gaan leggen. Want zijn grappen zouden hier en daar best wat scherper mogen. Misschien ook wat meer op de buitenwereld gericht dan op zijn eigen leventje. Hij heeft meer in zich dan hij nu laat zien. En misschien hoeft hij dan zijn programma ook niet meer Myosotis (Vergeet-Mij-Niet-Je) te noemen en hoeft hij geen Vergeet-mij-niet-zaadjes meer uit te delen in de jaszakken van het publiek…

Guido Weijers toert nog tot en met 13 mei 2005 door Nederland met zijn theaterprogramma Myosotis. Tot eind mei is hij tevens te zien in een improvisatievoorstelling samen met Ernst van der Pasch en Paul Smit.