The Terminal

De film vertelt het verhaal van de Oost-Europeaan Victor Navorski (Tom Hanks). Tijdens een vlucht naar New York breekt er in zijn fictieve geboorteland een revolutie uit. Door deze coupe wordt zijn paspoort ongeldig en mag hij Amerika niet in. Wat nu? Vliegt hij terug dan belandt hij wellicht in een bloedbad. En ook het leven van een illegale vluchteling lokt niet erg.

Gate 67

Navorski besluit te wachten totdat de oorlog over is. Hij tovert gate 67 om tot een slaapplaats. Dagen worden weken, weken worden maanden en zelfs jaren. Intussen vermaakt Victor zich prima in de wereld van John F. Kennedy International Airport. Hij bemiddelt tussen de douane en een Rus die pillen smokkelt. Hij probeert een tweetal aan elkaar te koppelen, en raakt zelf stapelverliefd op de mooie stewardess Amelia (Catharine Zeta-Jones). Evenals in Forrest Gump geniet je als kijker ook in The Terminal van Hanks’ acteertalent. Als niet al te intelligente sul wordt hij met iedereen vriendjes – met de illegale schoonmaker, een bagagesjouwer en een douanier – behalve met de grimmige Frank Dixon. Als luchthavenautoriteit ziet hij Navorski het liefst meteen vertrekken. Hij beschouwt de ‘zwerver’ als een vuiltje in zijn bureaucratie dat hij zo snel mogelijk weg wil poetsen. Hij weet alleen niet hoe.

Spielberg

In The Terminal werken Tom Hanks en Steven Spielberg voor de derde keer samen. Eerder schitterden ze met de co-producties Saving Private Ryan en Catch Me If You Can. Ook The Terminal belooft een kaskraker te worden. Vooral het begin is ijzersterk. Steeds weer barst de zaal in lachen uit. Er ontstaan allerlei hilarische scenes omdat Navorski nauwelijks Engels spreekt: hij leert Engels via reclamefolders en de televisie. Gaandeweg maken vraag- en uitroeptekens echter plaats voor voorspelbaarheid. Het laatste half uur wordt zelfs een tikkeltje zoetsappig. Waarom moeten Amerikaanse films toch altijd streven naar een happy end?

Waargebeurd

The Terminal is trouwens gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Het is de story van de Iraanse vluchteling Merhan Nasseri. In 1988 landde hij op het vliegveld Charles de Gaulle waar zijn papieren werden gestolen. Hij mocht Frankrijk niet in. Sinds die tijd woont hij in de aankomsthal. Uiteraard kwam het met de papieren toch in orde, maar ondanks zijn vrijheid bleef Nasseri op het vliegveld wonen. Daar maakten de vele interviews hem bijna nog bekender dan Khomeini. De filmrechten op zijn levensverhaal brachten hem maar liefst een miljoen dollar op. Toch verlaat hij zijn ‘woning’ niet. Waar anderen een terrasje pikken om mensen te bekijken, kiest Nasseri voor zijn terminal. Wat is nu boeiender?