Roze zoetigheid

Anne Hathaway, de actrice die eerder al te zien was in haar hoofdrol in tienerkomedie The Princess Diaries, speelt Ella, een meisje dat als baby een gave, of liever gezegd vloek, heeft meegekregen waardoor ze alles moet doen wat iemand van haar vraagt. Gelukkig heeft ze het altijd goed verborgen weten te houden. Zelfs voor haar beste vriendin. Alleen haar kindermeisje, de onhandige, maar buitengewoon toegewijde Mandy (Minnie Driver) weet van de vloek. Tenminste, tot Ella’s vader trouwt met een op geld beluste vrouw met twee zeer onsympathieke dochters. Juist! Net als in het sprookje van Assepoester krijgt Ella er twee vervelende stiefzusters bij. En, zoals te verwachten valt, is het één van hen die Ella’s volgzaamheid opmerkt en er flink misbruik van besluit te maken.

Spannende zoektocht

Wanneer Ella in opdracht van haar stiefzusters iets moet stelen en vervolgens haar beste (en enige) vriendin hiervoor als schuldige moet aanwijzen, is het wat haar betreft genoeg geweest. Ze moet van de vloek af. Maar dat gaat natuurlijk niet zomaar. Om dit voor elkaar te krijgen moet ze Lucinda vinden, het elfje dat haar als baby met de gift van gehoorzaamheid ‘zegende’. Het wordt een spannende zoektocht waarbij Ella niet alleen de kracht in zichzelf ontdekt, maar ook haar grote liefde leert kennen: prins Charmont.

Roze suikerspin

Wanneer je het verhaal zo naleest, kun je inderdaad niet anders dan concluderen dat het weinig toevoegt aan de vele Amerikaanse comming-of-age films: pubermeisje ontdekt wat volwassen worden inhoudt en beseft dat ware liefde alles overwint. Toch heeft Ella Enchanted iets extra’s waardoor je na het kijken van de film toch met een vrolijk gevoel de bioscoop uitloopt in plaats van met een hoofd dat gevuld lijkt met roze suikerspin. Namelijk Joanna Lumley (Absolutely Fabulous) in de rol van de op geld beluste stiefmoeder en Monty Python-ster Eric Idle als verteller.

Dankzij hen maakt het niet meer uit dat de overheersende kleur in de film roze is en dat vrijwel alle decorstukken en kleding zoetig aandoen. Sterker nog, het lijkt of regisseur Tommy O’Haver er bewust voor heeft gekozen de film niet al te serieus te nemen; de enige manier om een film met een verhaal als dit boven de middelmaat uit te laten stijgen. Hoewel het dan wel weer jammer is dat de personages verder zo leeg zijn als een verlepte, oude ballon. Zo zijn de stiefzusters enkel gemeen en ijdel, heeft de beste vriendin van Ella een donkere huidskleur en is dus (?) een buitenbeentje en is de oom van Ella’s love-interest een Ogre-onderdrukkende, op macht beluste gemenerik. Ella zelf is natuurlijk een pro-Ogre activiste en de goedheid zelve.

Ben je niet vies van wat vrolijke zoetigheid op zijn tijd, dan is een bezoekje aan Ella enchanted beslist de moeite waard. Binnen het genre beoordeeld is het een prima film. Ga je toch liever voor een film met minder moraal en meer inhoud, dan is het beter om deze film te mijden.