Videotapes op een schijfje

Gallipoli

(Peter Weir, 1981 • Paramount)

Door de bizarre allianties in de Eerste Wereldoorlog kwam het voor dat Australische soldaten in Turkije tegen Duitsland vochten. Op dit gegeven baseerde Peter Weir deze verpletterende film. Mel Gibson is in een van zijn eerste hoofdrollen te zien als een jonge flierefluiter die zich in 1915 tegen wil en dank aanmeldt voor het Australische leger. Samen met zijn vriend, de hardloper Archy Hamilton, wordt hij verscheept naar het Turkse schiereiland Gallipoli, waar hun regiment gruwelijk in de pan wordt gehakt door een falende legerleiding. Mocht je om de een of andere reden vinden dat oorlog cool is, dan zal Gallipoli je snel van dit waanbeeld af helpen. Het is simpelweg een van de beste anti-oorlogsfilms die ik ooit heb gezien.

Dark Water

(Hideo Nakata, 2002 • Dutch Filmworks)

Veel recente Oosterse griezelthrillers draaien meer om sfeer dan om inhoud. Ook Dark Water, van de maker van het vergelijkbare en zeer populaire Ring, bevat weer veel mysterieuze beelden, ijle geluidseffecten en spannende situaties, maar als de film is afgelopen vraag je je af waar al die poeha nu voor nodig is geweest. Het verhaal van Dark Water is simpel: een vrouw trekt met haar dochtertje in een flatje, waar al gauw vochtplekken aan het plafond verschijnen. Het heeft iets te maken met een meisje dat enkele jaren eerder is verdwenen, maar het maakt niet veel uit: Dark Water is heel eng voor degenen die gevoelig zijn voor dit soort thrillers maar een beetje saai voor de mensen die gemakkelijk door de stijlmiddelen van regisseur Nataka heenkijken.

Titus

(Julie Taymor, 1999 • RCV)

Julie Taymor verfilmde een van de vroege werken van Shakespeare op bijzondere wijze: hoewel het verhaal zich afspeelt in het oude Rome, zijn er in de wereld van Titus ook pooltafels, videospellen en auto’s te vinden. Dit is volgens Taymor om de gruwelen uit die tijd te verbinden met al het geweld van deze tijd. Titus werd al in 2000 in Amerika uitgebracht als een uitgebreide dvd-set met twee commentaartracks (waaronder de geïsoleerde filmmuziek van Taymors echtgenoot, Elliot Goldenthal), een documentaire van bijna een uur en vele andere extra’s. In de Nederlandse heruitgave is Titus echter van al zijn extra’s ontdaan; zelfs de trailer mist. De liefhebbers van de film doen er goed aan de Nederlandse versie te laten voor wat hij is en via internet de Amerikaanse editie aan te schaffen.

Young Sherlock Holmes

(Barry Levinson, 1985 • Paramount)

Deze vroege Spielberg-productie staat te boek als de eerste live-actionfilm waarbij computeranimatie werd gebruikt. De film vertelt het niet-canonieke verhaal van de jonge Sherlock Holmes, die in de 19e eeuw zijn trouwe metgezel Watson ontmoet en zijn eerste grote zaak oplost. Young Sherlock Holmes is geweldig leuk voor jongere kijkers, maar volwassenen zullen hun schouders ophalen bij het voor de hand liggende mysterie en glimlachen om de vele vooruitwijzingen naar de beroemde boeken van sir Arthur Conan Doyle.

The Dirty Dozen

(Robert Aldrich, 1967 • Warner Home Video)

De ultieme “men on a mission”-film: twaalf gevangenen, veroordeeld tot levenslang of de galg, worden in de Tweede Wereldoorlog door Lee Marvin getraind om een zelfmoordactie uit te voeren op een Duits kasteel. Het grootste deel van de film bestaat uit de opleiding van de twaalf nietsnutten, die gaandeweg als een echt team leren werken. De rest van de film is gereserveerd voor de aanval op het kasteel, die tot in de puntjes is voorbereid maar waarbij uiteraard het nodige mis gaat. Veel actie en spanning is het gevolg, en The Dirty Dozen is terecht een klassieker in het genre geworden. Als extraatje is onder de noemer “korte film” een curieus staaltje filmjournalistiek bijgevoegd, waarin we de sterren uit de film volgen bij hun werk op de set van de film en daarbuiten. Zo zien we Lee Marvin en Charles Bronson gespeeld ontspannen in de kroeg zitten en Donald Sutherland en Telly Savalas kleding kopen in Londen.