Johan live

Priority act

Na deze teleurstelling is het aan de Hoornse popsensatie Johan om de avond te redden. En meer mensen blijken daar zo over te denken. De Grote Zaal is werkelijk afgeladen vol als zanger Jacco de Greeuw, gitarist Maarten Kooijman, bassist Diets Dijkstra, toetsenist Diederik Nomden en drummer Wim Kwakman het podium betreden. Het massaal toegestroomde publiek verdringt zich voor het podium. Het is inmiddels wel duidelijk: Johan is uitgegroeid tot een absolute “priority act” binnen de Nederlandse popscene.

Genadeslag

Het verhaal van Johan is bekend: na het afleveren van een geniaal debuutalbum, simpelweg getiteld Johan (1996), werd de Hoornse popformatie met open armen ontvangen. Gitaarminnend Nederland was het er unaniem over eens: niets dan goeds over Johan. En toch ging het fout. Er kwam maar geen nieuw album. De – ooit stampvolle – zalen stroomden langzaam leeg, hun tournee door de Verenigde Staten werd halverwege afgeblazen, zanger en gitarist Jacco de Greeuw zat depressief thuis, bandleden Niels de Wit en Remco Krull zagen het niet meer zitten in Johan en brachten met hun vertrek de groep de genadeslag toe.

Weemoedig ondertoontje

Maar begin 2001 is daar opeens de aanstekelijke single Tumble and Fall, afkomstig van hun tweede album, het wonderschone Pergola (2001). De release wordt een regelrechte hit, en luidt het begin van een ijzersterke ‘comeback’ in. Ook Pergola wordt een doorslaand verkoopsucces. Een twaalftal losse, speelse, maar vooral pakkende popliedjes. Luchtige, heldere en zomerse gitaarmuziek met een veelal weemoedig ondertoontje. Nummers over strijd en berusting, zoals in het melancholische How Does It Feel. Een geniale compositie voor een regenachtige zondagmiddag. Zanger/ gitarist en componist Jacco de Greeuw is het levende bewijs: wie diep valt, kan hoog klimmen.

Johan trapt af

Johan trapt af middels successingle Tumble and Fall. De band laat er geen misverstand over bestaan: Johan speelt troef! Gevolgd door troefkaarten als het opzwepende Tomorrow, eveneens afkomstig van Pergola. De nadruk ligt duidelijk op materiaal van deze tweede plaat. Van het debuutalbum, waar een aantal prachtsongs op te vinden zijn, zoals Everybody Knows en (It’s) O’Clock, horen we weinig. Van de ‘oudjes’ komt alleen het meesterlijke Swing voorbij. Uit de reactie van het Groningse publiek blijkt dat deze nummers weinig van hun oorspronkelijke charme hebben verloren.

Op het scherpst van de schenen

Johan speelt vanavond “op het scherpst van de schenen” (spreek uit volgens de Cruijff-methode). Klap op de vuurpijl is een bijna tien minuten durende versie van Day Is Done, de huidige hitsingle. Het laatste nummer van de avond, dat door een minutenlange solo van gitarist Maarten Kooijman tegelijk een toegift vormt. De leadgitarist gaat dusdanig tekeer dat de overige bandleden slechts werkloos kunnen toekijken. Toetsenist Diederik Nomden neemt rustig de tijd om even lekker te gaan zitten roken. Het enige puntje van kritiek is van arbitrale aard: Johan krijgt 45 speelminuten, en geen seconde blessuretijd. We want more!