What if: een beetje vreemd maar wel lekker

Geen filmgenre zo conservatief als de romantische komedie. Het antwoord op de vraag ‘krijgen ze elkaar’ ligt bij voorbaat vast. Dat er op twee derde van de film een serieuze hobbel genomen dient te worden voordat de ware liefde geconsumeerd kan worden, is ook in beton gebeiteld.

De Canadese romcom What if biedt wat dat betreft weinig nieuws. De amoureuze bestemming staat vast, maar verfrissend is de weg er naar toe. Met dank aan de prettig onaangepaste hoofdpersonages, de leuke chemie tussen de hoofdrolspelers en de originele dialogen.

Platonische relatie

Daniel Radcliffe speelt de sociaal onhandige Wallace. Nadat hij door zijn vriendin is gedumpt, is hij gestopt met zijn medische opleiding en woont hij bij zijn zus op zolder waar hij handleidingen schrijft. Tijdens een van de schaarse feestjes waarvoor hij wordt uitgenodigd loopt hij Chantry (Zoe Kazan) tegen het lijf. En wat blijkt: ze delen dezelfde humor, liefde voor film en afkeer van feestjes.

De twee lopen samen naar huis en net wanneer we als kijker denken dat ze nu ook wel hetzelfde bed zullen delen, laat zij vallen dat er binnen een hele leuke vriend op haar wacht. Even slikken voor Wallace. Maar fatsoenlijk als hij is, neemt hij genoegen met een tweede plek. Vriendschap is ook leuk. Zodoende ontstaat er een platonische relatie van jewelste.

Ongepolijst uiterlijk

What if trapt gelukkig niet in de val van de overspelklucht. Regisseur Michael Dowse voert de spanning van de onuitgesproken liefde tot grote hoogte op. Zelfs wanneer de vriend van Chantry lange tijd naar het buitenland vertrekt, houden de twee het keurig. Ondertussen voeren ze aangename gesprekken over de hoeveelheid ontlasting die Elvis bij zijn dood in zijn lichaam had en krijgen we het recept van het favoriete gerecht van The King: een caloriebom getiteld Fools gold. En aangezien Chantry animator is, verbeelden speelse tekenfilmpjes haar geestesgesteldheid.

Radcliffe rekent in deze film maar weer eens af met zijn Harry Potter-imago en laat zien dat hij, ondanks zijn enigszins ongepolijste uiterlijk, verrassend charmant en geestig kan zijn. Zoe Kazan is sterk als het ideale filmmeisje, het archetype dat vaak opduikt in Amerikaanse indy-comedies: een beetje vreemd – en ook slim, lief, grappig, enz. – maar wel lekker. Kortom, What if is uitstekend vermaak voor een avondje op de bank met je platonische liefde.