Don’t Say A Word

Nathan Conrad (Michael Douglas) is een succesvol kinderpsychiater. Hij lijkt echt alles voor elkaar te hebben: een mooie vrouw, een leuke dochter, veel geld en alom respect. Op een avond vraagt een oud-collega (Oliver Platt) zijn hulp bij een jong getraumatiseerd meisje. Hij besluit haar pro deo te helpen. De volgende ochtend is Nathans dochter verdwenen. De kidnappers stellen een duidelijke eis: binnen 24 uur moet Nathan een zes-cijferige code uit zijn patiëntje zien te krijgen, anders wordt zijn dochter vermoord. Maar kan Nathan haar wel aan het praten krijgen?

Gemene meneer

In de jaren tachtig was ik niet echt een fan van Michael Douglas. Ik was pas een jaar of tien, en vond hem maar een gemene meneer. Nadat ik op mijn vijftiende Black Rain en Wall Street had gezien, veranderende dat behoorlijk. Douglas kan als geen ander

een klootzak neerzetten. Ook in deze film is hij erg op dreef, maar nu als bezorgde huisvader. Aan zijn zijde zien we ons aller Famke Janssen. Zij speelt Nathans vrouw, die aan haar bed gekluisterd is vanwege een gebroken been. In deze film zullen de fans van Famke merken dat ze haar James Bond-periode nog niet vergeten is. En als schurk hebben we Sean Bean in de aanbieding, die eigenlijk gewoon doet wat hij altijd doet. Solide, degelijk en soms een beetje saai.

Gewoon net niet

Don’t Say A Word begint goed. Het verhaal wordt solide neergezet, het rustige huisvaderkarakter van Nathan komt goed uit de verf, en ook aan de introductie van de andere karakters valt niets aan te merken. Het verhaal loopt als een klok, tot halverwege kan de film nog diverse kanten op, en is het allemaal zeker niet voorspelbaar te noemen. Douglas ontpopt zich na de ontvoering als een daadkrachtige en inventieve man, en leeft zich goed in zijn rol in.
Het jammere is dan ook dat de film aan het eind geen bloedstollende ontknoping heeft, maar een beetje een standaardthriller wordt, en dat is jammer. Don’t Say A Word had namelijk alles om een echte topper te worden, als de schrijvers maar de durf en fantasie hadden gehad om met een beter einde te komen. Als je echter momenteel geen zin hebt om naar Harry Pokemon – eh, Potter te gaan, en niet kunt wachten op The Lord of the Rings, Dan is Don’t Say A Word een aardig tussendoortje.