De oude is toch beter

Joe Doucett (Josh Brolin; No Country For Old Men) wordt op een avond ontvoerd en opgesloten in een willekeurige motelkamer zonder dat hem wordt verteld wie hem vasthoudt of waarom. 20 jaar later wordt hij net zo plotseling weer vrijgelaten en heeft hij slechts één doel voor ogen: wraak nemen op degene die hem dit heeft aangedaan.

Stijlverlies
Oldboy is een minder sterke en gedurfde film dan Oldeuboi. Het origineel was erg hard in wat het in beeld durfde te brengen en deed dat vrijwel altijd erg stijlvol. Het prachtige ganggevecht, waarin Oh Dae-su (Choi Min-sik) met een hamer een groep gangsters te lijf gaat, was hier het beste voorbeeld van. Deze scène zit ook in Oldboy en is hier ook in één shot gefilmd, maar het gevoel van een eigen, gedefinieerde stijl (doorgaans bij Spike Lee geen probleem) is veel minder sterk. De vermindering van risico’s is echter het sterkst te merken in de verhaalvertelling. Elk plotpunt wordt in hapklare brokken aan het publiek gevoerd en netjes door personages uitgelegd, terwijl Oldeuboi juist liet zien dat dit absoluut niet nodig was. Als gevolg van deze vertelstijl speelt de dochter van Doucett een belangrijkere rol in de motivatie van het hoofdpersonage, wat ook niet bijster veel toevoegt.

Als film op zich speelt Oldboy als een vrij standaard, maar op zich capabele actiethriller. De actie en het acteerwerk zijn prima en de twist – die in tegenstelling tot de rest van de film juist erg magertjes wordt uitgelegd – biedt een goede finale. Een probleem is echter dat het moeilijk is om mee te voelen met Doucett (wat met de aandacht voor zijn gevoelens voor zijn dochter wel wordt geprobeerd) aangezien hij geïntroduceerd wordt als een onsympathiek personage en hij daarna niet verder wordt uitgediept. Oldboy is op zich best leuk, maar biedt geen enkele reden om deze film te kijken in plaats van het origineel.