Moulin Rouge!

Aan het einde van de negentiende eeuw was het in Parijs goed toeven voor schilders, schrijvers en andere artistiekelingen. Het klimaat in de stad stimuleerde nieuwe ideeën en idealen leken daadwerkelijk een kans van slagen hebben. Van heinde en verre kwamen jonge dromers op de stad af, niet wetende dat opium en absint de enige redmiddelen voor hun dromen zouden worden. Het dagelijks bestaan had weinig plaats voor dromen, maar voor syfilis en teleurstellingen des te meer. Parijs is geen stad om in te wonen, Parijs is een stad om over te dromen.

De jonge schrijver Christian (Ewan McGregor) gaat naar Parijs om zich aan te sluiten bij de bohémiens van Montmartre. Met een enorme obsessie voor liefde, maar nog nooit verliefd geweest krijgt hij de kans van Toulouse Lautrec een show voor de Moulin Rouge te schrijven. Met de veelbelovende titel “Spectacular Spectacular” gaat Christian vrolijk aan de slag. Wanneer hij voorgesteld wordt aan Satine (Nicole Kidman), de hoofdrolspeelster van de show, is het mis. Christian is op slag verliefd en zijn leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Satine is het paradepaardje van de Moulin Rouge. Ze weet wat mannen willen en speelt daar genadeloos op in. Satine is zoals dat vroeger zo mooi heette een courtisane. Een courtisane had stijl, hield van stijl en oversteeg het niveau van de gewone huis-tuin-en-keukenhoer. Tegenwoordig moeten we het doen met hulpeloze Oostblokmeisjes die sip en veel te zwaar opgemaakt achter hun raampje zitten te wachten tot er een of andere boerenlul langskomt met honderd gulden. Dansjes maken zullen deze meisjes niet doen en de mannen het hoofd op hol brengen zal er ook wel niet meer bij zijn.

Maar in de wereld van hoeren, pooiers en geile rijkaards is het voor een goedwillende naïeve jonge schrijver moeilijk zich te handhaven. Verliefd worden op een hoer is niet zo moeilijk, wat veel moeilijker is, is omgaan met de argwaan en jaloezie, maar Christian laat zijn liefde niet zomaar van zich afpakken. Hij gaat de strijd aan met de gefrustreerde hertog van Monroth die Satine min of meer gekocht heeft, maar wat is belangrijker voor een prostituee? Geld of liefde, een moeilijke zaak voor een vrouw die haar lichaam altijd beschouwde als een bron van inkomen. Zal de liefde overwinnen?

Wat een heerlijk eenvoudig liefdesverhaal. Van liefdesverhalen kennen we er genoeg, maar Moulin Rouge is in alles een unieke en schitterende film. Parijs ziet er dromerig uit als in je stoutste fantasieën. Van begin tot eind is alles zo dik en mooi aangezet dat je denkt in een sprookje rond te lopen. Alles beweegt, straalt en kookt. De beelden lopen op ongekende energieke wijze in elkaar over en zijn zeer goed gemonteerd.

Speciale aandacht verdient de muziek in Moulin Rouge. Zoals bekend speelt de film zich af aan het einde van de negentiende eeuw, en daardoor lijkt de muziekkeuze bizar: Madonna, Nirvana, Elton John, Queen, Fat Boy Slim, U2, the Beatles en ga zo maar door. Het is duidelijk dat de muziek niet strookt met de periode waarin alles zich afspeelt, maar het werkt wonderwel. Wanneer de liedjes door de acteurs gezongen worden lijkt het in die zin ook de juiste keuze voor de scène. Voor dit soort postmoderne grapjes heb je bij uitstek iemand als Baz Luhrmann nodig, die met zijn Strictly Ballroom en zijn superuitvoering van Romeo + Juliet al liet zien dat er wel degelijk leuk gespeeld kan worden met filmconventies.

Moulin Rouge is een prachtig en levendig filmisch feest geworden waarvan je eigenlijk alleen kunt zeggen: Gaat dat zien!